Βιβλίο

Αρκετά γνωστή η διαμάχη για το ποιος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.

Tούτη η ενότητα, αφιερώνεται σε όσους πιστεύουν ότι οι σελίδες των βιβλίων, μπορούν να διεκδικήσουν αυτή τη διάκριση.




Ferdinand von Schirach: Στον αστερισμό του τρόμου- (Σαββάτο 23 Νοεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

Ευγενική χειρονομία μετ’ αφιερώσεως, από φίλο και γνώστη, ένεκα επαγγελματικού προσανατολισμού, των θεμάτων στα οποία αναφέρεται ο συγγραφέας. Ποινικολόγος γαρ. Kαι τι έχουμε εδώ; Ένα δοκίμιο που ακροπατεί πάνω σε λεπτές έννοιες, μέσα σε δύσκολες εποχές. Δοκιμάζονται οι έννοιες του δικαίου, η απονομή δικαιοσύνης, η συνταγματικότητα, η ηθική και οι κανόνες λειτουργίας του κράτους.

Mε ορίτζινιαλ τίτλο « Terror. Εine Τheaterstuck und eine Rede», (Τρόμος. Μια θεατρική πράξη και μια ομιλία), ο συγγραφέας στήνει την πλοκή του μέσα σε μια δικαστική αίθουσα.  Ο συγγραφέας, ο οποίος είναι νομικός, είναι Γερμανός, με καταγωγή από ευγενική οικογένεια, εξ ού και το von ανάμεσα στο μικρό όνομα και το επώνυμο.

Το «Γερμανός» δημιουργεί ήδη μια αρνητική προσέγγιση, κι αν το ψάξουμε λίγο, θα πάμε ακόμα πιο βαθιά. Δισέγγονος του Heinrich Hoffmann, φωτογράφου του Αδόλφου, πολιτικού και εκδότη, μέλος του κόμματος, και εξ ευωνύμων του Φύρερ. Με τέσσερα χρόνια καταδίκη για παράνομο πλουτισμό κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Η συνέχεια είναι ακόμα πιο μαύρη. Εγγονός του Baldur von Schirach, ο οποίος είχε παντρευτεί την Henriette, θυγατέρα του Heinrich Hoffmann. O Baldur λοιπόν ήταν επικεφαλής νεολαίας του κόμματος από το ’31 έως το ΄40, δίπλα στον Αδόλφο, σε όλη την ταραχώδη πορεία προς την  εξουσία, και κυβερνήτης της, «υπό ένωση» (Anschluss) Αυστρίας, από το ’40 έως την πτώση του τρίτου Ράιχ.

Read more...
 
Κων/νος Χρηστομάνος: Η κερένια κούκλα – (Τετάρτη 13 Nοεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

Είναι από τις περιπτώσεις όπου ο δημιουργός δεν έχει σαφή εντύπωση τι επίδραση, τι είδους αντίκτυπο έχει το πόνημά του. Ο συγγραφέας, όλως ξεχωριστή προσωπικότητα στην εποχή του, απεβίωσε πριν τυπωθεί η «κερένια κούκλα» του. Είχε προδημοσιευτεί σε συνέχειες από τον Τύπο της εποχής.

Στα 44 του χρόνια, το 1911, εγκατέλειψε τα εγκόσμια ο Κ.Χ., χάνοντας εντυπωσιακά ιστορικά γεγονότα, όπως την Ελλάδα των πέντε θαλασσών και δυο ηπείρων, αλλά και δραματικές εξελίξεις, όπως την Μικρασιατική καταστροφή, τους δυο Πολέμους, την Κατοχή, τον Εμφύλιο κλπ.

Πολύμορφος, πολύγλωσσος, πολυπράγμων, με διεθνή καριέρα και ακτινοβολία, θιασώτης της δημοτικής γλώσσας, σε μια εποχή με ισχυρές αγκυλώσεις,  στιγματισμένος με σοβαρό ατύχημα από την βρεφική του ηλικία.

Αρκετά μακριά από την εικόνα του ωραίου ανδρικού πρώτυπου, αλλά άκρως γοητευτική περσόνα, μα και αμφιλεγόμενος, στήνει την πλοκή της κερένιας κούκλας σε αθηναϊκή γειτονία των αρχών του 20ού αιώνα, με στοιχεία και όρους αρχαίας τραγωδίας.

Τότε που ο φωτισμός γινόταν με γκάζι, που στην Κυψέλη και στην Πατησίων τα περβόλια που καλλιεργούνταν ήταν περισσότερα από τις κατοικίες, σε μια πόλη χωρίς αυτοκίνητα, με ανοικτούς χώρους, λιβάδια, μποστάνια και αέρα.

Αυτή είναι η εξωτική πλευρά. Η πόλη των ανθρώπων όμως διαφέρει.

Read more...
 
Απόστολος Δοξιάδης: Ερασιτέχνης επαναστάτης - (Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

Με τον εύστοχο υπότιτλο, Προσωπική μυθιστορία, ο Α.Δ. μας προσφέρει μια ογκωδέστατη τοποθέτηση για τη σχέση του με την πολιτική, την αριστερά, τις ιδεολογίες σε μια δύσκολη και κρίσιμη καμπή της νεοελληνικής ιστορίας.

Γεννημένος το '53, το στρατιωτικό πραξικόπημα τον βρίσκει λίγες εβδομάδες πριν τα 14 του χρόνια. Η νέα κατάσταση καθώς και η περιπέτεια της αδελφής του με το καθεστώς, ενεργοποίησαν αισθητήρια και ένστικτα, τα οποία τον έφεραν κατ' αρχάς σε μια πρόωρη πολιτική συνειδητοποίηση, και ακολούθως σε μια ενεργή αντιστασιακή στάση.

Ο αναγνώστης, καλό θα είναι να αποβάλει ότι ξέρει για τον συγγραφέα και οφείλει να διαβάσει τις 1056 πυκνογραμμένες σελίδες, λησμονώντας κάθε πληροφορία που μπορεί να έχει για αυτόν.

Και τούτο διότι ο Α.Δ. είναι ένα άτομο, με έντονη παρουσία, έχοντας απασχολήσει ακόμα και με ιδιαιτέρως προσωπικά θέματα την δημοσιότητα. Πολλοί, συνεπώς, που έχουν διαμορφώσει μιαν ιδέα για την προσωπικότητα του, θα κρίνουν την έκδοση μέσα από αυτήν την αντίληψή τους και ίσως κρίνουν λάθος.

Τελευταίο, προς το παρόν, ίχνος, αυτής της δημόσιας εικόνας είναι η τοποθέτησή του, για το ψήφισμα  του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου περί της «Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων».

Τοποθετήθηκε δημόσια, ωσαύτως και αυτόκλητα, υποστηρίζοντας φανατικά τους έλληνες ευρωβουλευτές, (δυο στο σύνολο των 21) που ψήφισαν υπέρ και επιτέθηκε με ιδιαίτερη σφοδρότητα σε όσους καταψήφισαν και σε όσους απείχαν ή ψήφισαν λευκό.

Read more...
 
Δημοσθένης Παπαμάρκος: Γκιακ (Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

«Έχεις υπ' όψιν σου το Γκιακ του Δημ. Παπαμάρκου»; ρώτησε ο Τι Έιτς. Κι επειδή δεν το είχα, την επόμενη μέρα μου το ενεχείρισε, χαρίζοντάς το. Φρόντισε, μάλιστα, να μου αναγνώσει ένα μικρό τμήμα, το οποίο αμέσως κέντρισε το ενδιαφέρον μου.

Πρωτότυπο εξώφυλλο,  ενδιαφέρον τίτλος, με επεξήγηση τι σημαίνει Γκιακ (αίμα, δεσμός συγγένειας που προκύπτει από κοινή καταγωγή, συγγένεια αξ αίματος, φόνος που γίνεται για λόγους εκδίκησης, φυλή - όλα στα αρβανίτικα), και προφανώς στοιχείο επιτυχίας ότι η συγκεκριμένη έκδοση ήταν η ΙΑ', ενδέκατη για να το εκφράσουμε αριθμητικά.

Παρηγορητικό που μια τόσο διάφορη ιδέα, δομημένη τόσο ξεχωριστά, συγκεντρώνει την αγάπη του αναγνωστικού κοινού, σημάδι ότι πέρα από φέισμπουκ, ίνστα και τιβί υπάρχει και μια άλλου είδους ζωή. Σε μια χρονική περίοδο που η ελληνική γλώσσα διολισθαίνει σε μια πορεία εκπτωτική, έρχεται ο Δημ. Παπαμάρκου και ζωντανεύει λέξεις, εκφράσεις, νοήματα ξεχασμένα.  Κι αν οι λέξεις είναι τα υλικά, δομεί τα διηγήματά του με ανθρωπιά, με βάθος και φαντασία, φτάνοντας σε ένα πολύ συγκινητικό αποτέλεσμα.

Ο συγγραφέας στήνει το σκηνικό του στην αμέσως επόμενη χρονική περίοδο, της μικρασιατικής καταστροφής. Αυτή την μεγάλη πληγή, που έπεται ενός εθνικού διχασμού και προηγείται του πολέμου, της Κατοχής και του Εμφύλιου σπαραγμού. Πυκνή πολύ πυκνή, και περισσότερο τραυματική η πρώτη πεντηκονταετία του 20ου αιώνα, για τον τόπο.

Οι αφηγήσεις του σπαραξικάρδιες, οι πρωταγωνιστές του άνθρωποι της καθημερινότητας που οι συνθήκες τους μετατρέπουν σε ήρωες ή σε φονιάδες, σε ανυποχώρητους μπροστά στα αξεπέραστα  διλήμματα, που έρχονται απρόσκλητα. Αρωγός σε σε αυτές τις συνθήκες η φτώχεια, κάθε είδους φτώχεια, οι δεισιδαιμονίες, οι βαριές σκιές της θρησκειάς και, ασφαλώς, οι αδικίες.

Read more...
 
Antonio Ferrari: Η αληθινή ιστορία της απαγωγής του Α. Μόρο – (Σαββάτο 10 Αυγούστου 2019) PDF Print E-mail

Για κάποιους που έχουν παρακολουθήσει στενά, με ενδιαφέρον και ανοικτά την κορύφωση του δράματος στη γείτονα χώρα, η έκδοση του διακεκριμένου δημοσιογράφου  αποτελεί μια ακόμα χρήσιμη συμβολή, ακόμα και αν αμπαλάρετε με το περιτύλιγμα της μυθιστοριογραφίας.

Κατ΄ αρχάς οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την μακρά και υψηλή πορεία στο δημιουργό. Ο An. F. δεν είναι κάποιος τυχαίος. Επί δεκαετίες ουσιαστικό στέλεχος της Corriere della Sera, με πλουσιότατες παραστάσεις ως επαγγελματίας, έχοντας συνομιλήσει με τον Αραφάτ, τον Σαρόν, τον Καντάφι, τον Χουσεΐν, τον Μπασάρ Ελ Ασσαντ, τον Μουμπάρακ. Με πάμπολλες αποστολές και βαθιά γνώση της πολιτικής και των πολιτικών, εντός και εκτός Ιταλίας.

Το αφήγημά του είναι πολυπρόσωπο, πολυεπίπεδο, πολυεθνικό και μεταφέρει τα της απαγωγής και δολοφονίας του Χρηστιανοδημοκράτη ηγέτη σε μια άλλη διάσταση. Αυτό όμως που μας προξενεί το ενδιαφέρον είναι η θέση του, ό,τι ο  Μόρο εν πρώτοις ελευθερώθηκε από τα δεσμά του και αργότερα εκτελέστηκε, με εξωγενή των Ερυθρών Ταξιαρχιών παρέμβαση.

Ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Antonio Sanfrancesco του Ιταλικού σάιτ illibraio.it, δήλωσε: «Δεν είμαι φανατικός των θεωριών συνωμοσίας, αλλά ποτέ δεν είμαι ικανοποιημένος με τις επίσημες δηλώσεις. Δεν είμαι αφελής, ξέρω η καθαρή αλήθεια είναι μια χίμαιρα. Η εξάλειψη των ψεμάτων, ωστόσο, είναι ένα πρώτο βήμα προς την αλήθεια ».

«Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο πρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών ελευθερώθηκε και σκοτώθηκε αργότερα. Δύο μήνες, από την απαγωγή έως την εύρεση της σορού, είναι πολλοί. Η πλειοψηφία των Ερυθρών Ταξιαρχιών ήθελε να απελευθερώσει τον Μόρο, μια μειοψηφία, μολυσμένη από τη γαλλική σχολή Υπερίωνα (Kyrie στο βιβλίο) ήθελε το αντίθετο. Είμαι πεπεισμένος για αυτό και μερικοί δικαστές μου το έχουν επιβεβαιώσει.

Read more...
 
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Next > End >>

Page 9 of 39