Περί τουριστικής κατοχής – Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014 PDF Print E-mail

Escape to Athena, ήταν ο πρωτότυπος τίτλος της. Είχε γυριστεί την άνοιξη του '78 στη Ρόδο.

Σκηνοθέτης ήταν ο George Cosmatos που το ευρύ κοινό, ίσως να τον θυμάται από το θριαμβευτικό εισπρακτικά Rambo II, το οποίο μπορεί να κέρδισε το χρυσό βατόμουρο για το 1985, αλλά με κόστος 44 εκ. δολ. έφερε στα ταμεία του παραγωγού 300!

Ο Cosmatos λοιπόν έχει μαζέψει έναν γαλαξία αστέρων στο νησί: Roger Moore, Telly Savalas, David Niven, Claudia Cardinale, Stefanie Powers, Elliot Gould κ.α.

Εντυπωσιακή ενδεχομένως για τα μέτρα της εποχής, πολεμική περιπέτεια εποχής στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ελλάδα, με αρχαιοκαπηλεία, μυστικά όπλα, αντίσταση, στρατόπεδα εργασίας και βέβαια πολύ δράση. Ο σκηνοθέτης κλείνει την πλοκή του, προβάλλοντας μια ενδιαφέρουσα άποψη.

Στους ίδιους χώρους, στην  ίδια πλατεία του νησιού όπου ο Γερμανός κατακτητής ασκούσε την βαρβαρική εξουσία του, μόλις τρεις ή και δύο δεκαετίες αργότερα έρχονται πάλι Γερμανοί, ειρηνικά τούτη τη φορά και καταλαμβάνουν, χορεύοντας πια, την πλατεία.

Τα θυμάμαι όλα τούτα, διότι νεαρός ρεπόρτερ τότε στην «Καθημερινή» είχα βρεθεί στη Ρόδο, είχα μιλήσει με τον σκηνοθέτη, είχα βολτάρει στα σκηνικά και είχα γράψει το αντίστοιχο κομμάτι περιγράφοντας και την αντίστοιχη προβολή του νησιού δεκαεπτά χρόνια μετά τα γυρίσματα από τα «κανόνια του Ναβαρόνε». Τότε που στα σετ βρέθηκαν και οι βασιλείς της Ελλάδας...

Μάρτιος 1978 Ρόδος. Τα σκηνικά στην Καλλιθέα. Δεξιά, ο Roger Moore, αρκετά δημοφιλής τότε στην Ελλάδα και λόγω των τηλεοπτικής γνωριμίας με το ημεδαπό κοινό ως "Άγιος".

Ευχάριστη νότα και δόκιμη για τη δεκαετία του '70, το μήνυμα του «Escape to Athena». Σαράντα χρόνια αργότερα όμως, τα πράγματα δεν είναι ίδια.

Για την ακρίβεια είναι πολύ διαφορετικά από τον Απρίλιο του '10 και εντεύθεν. Από τη χρονική στιγμή, δηλαδή, που τα Μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα κυριάρχησαν πάνω στην Ελλάδα. Ο Γερμανικός τιμωρητικός προτεσταντισμός, ενέσκηψε, ήρθε εκ νέου  (και πέρα από τις όποιες ευθύνες έχει ο μέσος Έλληνας πολίτης και πολύ περισσότερο ο κάθε αιρετός Έλληνας κυβερνήτης), είναι εδώ, ασκώντας πολιτική.

Όλα αυτά μου ήρθαν στον νού, στην παραλία της Μεσσήνης (Μπούκα), όπου ένα πλήθος από

αυτοκινούμενα με γερμανικές πινακίδες, είχαν στρατοπευδεύσει παρά θιν' αλός, είχαν απλώσει τα νοικοκυριά τους, τραπεζάκια καρεκλίτσες, είχαν στήσει τις δορυφορικές κεραίες τους, μην πάει και χάσουν την επαφή με την μητέρα πατρίδα και απολάμβαναν τον καυτό μεσημβρινό Οκτωβριανό ήλιο της Μεσσηνίας.

Μεσήλικες και ηλικιωμένοι ηλιοκαμένοι, αφημένοι στη ραστώνη, στην αφασία του μεσημεριού. Κι όλα αυτά στο τζάμπα. Διότι αν πάει αλλοδαπός να κάνει το ίδιο πράγμα στο Μέλανα Δρυμό τον έχουν μαζέψει στο λεπτό.
Γιατί να ζήσουν στη Ρηνανία, στη Βαυαρία, στη Σαξωνία, όταν με το εν τρίτον των χρημάτων, περνούνε πολύ καλύτερα στην ηλιόλουστη Μεσσηνία;

Καλοδεχούμενοι, είναι η πρώτη λέξη της πατροπαράδοτης Ελληνικής φιλοξενίας. Αλλά για όσους η μνήμη δεν είναι κάποιο οικόσιτο ζωντανό αλλά οδηγός του μέλλοντος, ας θυμηθούμε ότι, ήταν οι πατεράδες ή οι παππούδες των επισκεπτών μας που δεν άφησαν πλίνθο επί πλίνθου στην Ελλάδα από τον Απρίλιο του '41, έως τον Οκτώβριο του '44.

Για να ξαναγυρίσουμε δε στο σήμερα, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω οι απόγονοί τους  τι συμπεριφορά έχουν ή  τι χρήματα αφήνουν στις τοπικές κοινωνίες και αν αυτά είναι ικανά να θρέψουν την ιστορική λήθη. Καθώς όμως συνειδητοποιώ καθημερινώς τα αποτελέσματα του ολότελα λανθασμένου τρόπου αντιμετώπισης, του Ελληνικού Δημοσιονομικού προβλήματος, εξακολουθώ να θεωρώ τον Γερμανικό τιμωρητικό τρόπο εχθρικό, επιθετικό, άδικο, άστοχο και ασφαλώς ολίγον πρόστυχο, ειδικά αν συνυπολογίσουμε το παρελθόν. Ως εκ τούτου αντιμετωπίζω την παρουσία τους κάτω από τον ήλιο μας με επιφύλαξη.