Εκτός δρόμων - Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014 PDF Print E-mail

Τι μπορεί να σπρώξει έναν μεσήλικα πριν τις επτά το πρωί, μέρα εργάσιμη, μέσα Φλεβάρη αξημέρωτα ακόμα, με 6 βαθμούς θερμοκρασία στο βουνό;

Ένα δίτροχο. Αυτό είναι το μέσον και ο σκοπός δεν είναι, παρά η ευχαρίστηση, μέσω της ταλαιπωρίας. Σκάρτα ενενήντα χιλιόμετρα από το Πεντελικό, στην περίμετρο της λίμνης του Μαραθώνα και επιστροφή με ελάχιστη χρήση ασφαλτόδρομων.


Ταλαιπωρημένη η περιοχή, από πυρκαϊές δεκαετιών, κωνοφόρα καμμένα, κουφάρια παρατημένα, ξεριζωμένοι κορμοί, φύση νεκρή. Κι΄ από κοντά η γη Η γυμνή, η ασκεπής πια γη που παρασέρνεται, που οι θυμωμένοι χείμαρροι κατεβάζουν τα φερτά υλικά της, που καταστρέφουν τους χωματόδρομους και τα μονοπάτια. Αλλά και η γη που αντιστέκεται. Από τα κρινάκια που φυτρώνουν ανάμεσα από τα βράχια μέχρι τα αυτοφυή πευκάκια που παλεύουν να επιβιώσουν.

 

Βουτηγμένη στην υγρασία τους χειμερινούς μήνες στα ανήλια κομμάτια της, ξερή και στεγνή κάτω από τον ανελέητο θερινό ήλιο, την μεθεπόμενη εποχή.

Κι όμως παρά τα βαθιά τραύματα, παρά την αντιαισθητική δόμηση κι όλα τα δεινά που κληρονομεί, στέκεται ακόμα εκεί περίεργα ελκυστική, ενίοτε λαμπερή.

Με κάθε είδος χωμάτινη επιφάνεια με εκείνη που πλειοδοτεί βέβαια, να είναι η σκληρή, η βραχώδης και με πιο δύσκολη, κουραστική εκείνη με τα αλλεπάλληλα στρώματα ασχημάτιστων πετρών κάθε μεγέθους που απαιτούν ταλαντούχο και θαρραλέο χειριστή αν το ζητούμενο είναι να κινηθείς γρήγορα.

Ναι ένα δυνατό μηχανάκι είναι πάντα καλοδεχούμενο. Μέχρι ενός σημείου είναι πιο ευχάριστο, πιο παιχνιδιάρικο και πιο εύκολο. Αλλά και ένα λιγότερο ισχυρό συγκεντρώνει τα πλεονεκτήματά του. Δεν κουράζει, δεν αγχώνει, το ορίζεις με ευκολία. Δεν σε ξελιγώνει, δεν σε προκαλεί. Σε αυτή κατηγορία ανήκει και το CRF 250 L. Οι 22,8 ίπποι που παράγουν τα σχεδόν 250 κυβικά του δεν τρομάζουν ούτε πρωτάρη, μπορούν όμως να ευχαριστήσουν μια μεγάλη κατηγορία αναβατών.

Είναι ήσυχο, φιλικό, έχει τη μίζα ώστε αν σβήσει την ώρα που αγωνίζεσαι να ανέβεις κάποιο αντέρισμα, η διαδικασία να ξανάρθει στη ζωή είναι εύκολη άκοπη και αστραπιαία. Τέλος είναι και όμορφο. Έως πολύ όμορφο.


Διόμισυ ώρες μετά την αναχώρηση, ανεβαίνοντας ότι είχα κατέβει, με τη θερμοκρασία να αγωνίζεται να γίνει διψήφια, επέστρεφα με μια ήμερη πληρότητα έτοιμος να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες που θα έφερνε η απρόβλεπτη καθημερινότητα.

Μια μέρα νωρίτερα.

Την ίδια περίπου ώρα ταλαιπωρούσα εαυτόν και εργαλείο, στη βόρεια πλευρά του Πεντελικού στο κακοτράχαλο μονοπάτι που κατεβαίνει στον Αγ. Λουκά, που οι βροχές, ο χρόνος και τα ανηφορικά περάσματα το έχουν κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Κάτι σαν τάμα είναι να το διαβαίνεις σε συχνότητα μιας φοράς κάθε εποχή. Να νιώθεις τις αλλαγές. Τα χρώματα, οι μυρουδιές.

Να αντικρίζεις το εκκλησάκι, έτσι καθαρό ασβεστωμένο, μοναχικό, σαν την πιο ισορροπημένη μορφή θρησκευτικής πίστης, συμπαθή ακόμα και σε όσους δεν πιστεύουν.

Μια μέρα αργότερα.

Θαύμαζα το λουλούδι που είχε αποκτήσει ο Στάθης. Μοντέλο ’96, XR δυόμιση, μιζάτο με 850 χιλιόμετρα στο οδόμετρο, Καινούργιο! Με δύο τρία πραγματάκια έξτρα, έλαμπε. Στη φορμόλη να το είχαν δεν θα είχε διατηρηθεί τόσο καλά.


Ανεβήκαμε λοιπόν παρέα έως τους Αγίους Ασωμάτους. Βολτάραμε, φωτογραφήσαμε, συζητήσαμε και όταν ακολούθως μελετήσαμε συγκρίναμε, αποφασίσαμε τα κάτωθι:

Το σχεδόν εικοσαετίας XR, είναι αερόψυκτο, καρμπυρατεράτο με μικρότερη κατά δυο μοίρες γωνία κάστερ (25 αντί 27), και 21 χιλιοστά μικρότερο trail (92 με 113mm). Επίσης το μοτεράκι του παράγει 5,2 ίππους περισσότερους, που στους 22,8 του CRF είναι σχεδόν 20%, ενώ και τα δύο είναι εφοδιασμένα με κιβώτια έξι ταχυτήτων.


Το CRF είναι υδρόψυκτο, με τροφοδοσία PGM, με upside πιρούνι 43mm, (σε αντίθεση με το συμβατικό 41 mm του XR), σιδερένιο ψαλίδι αντί του αλουμινένιου του XR, κοντύτερες διαδρομές στις αναρτήσεις (220 – 280mm μπροστά, 238 – 280mm πίσω) και πιο χαμηλό ως προς την απόσταση από το έδαφος της ποδιάς αλλά και της σέλας. Περιέργως δε είναι και περίπου 20 κιλά πιο βαρύ, ενώ το φωτιστικό του σώμα κάνει καλύτερη δουλειά.

Τι σημαίνουν όλα αυτά τα νούμερα στο δρόμο;

Ότι το XR είναι σαφώς πιο ζωντανό, πιο σβέλτο, πιο ευέλικτο, πιο νευρικό, πιο φασαριόζικο, με περισσότερες δονήσεις. Είναι τελικά πιο χωμάτινο από αυτό το CRF , το L, το πολιτισμένο. Από την άλλη τούτο το CRF, είναι πιο αστικό χωρίς να χάνει τον off road χαρακτήρα του.


Τα κοιτούσαμε λοιπόν και διερωτηθήκαμε γιατί να εγκαταλείψει η Honda τον άθραυστο αερόψυκτο κινητήρα της και να γεμίσει τον τόπο με ψυγεία και fan, σε αυτές τις κατηγορίες.

Διότι το πράγμα πάει μπροστά. «Εξέλιξη» του λέω και τον ρωτώ:

«Γιατί δηλαδή εσύ πλασάρεις από το κατάστημα κάθε εξάμηνο καινούργιο κινητό;».

«Διότι, αν συγκρίνεις ένα τηλέφωνο σημερινό με ένα προ δεκαετίας έχει μεγάλες διαφορές και σου προσφέρει πολλά περισσότερα». Απαντά και γυρνώντας το βλέμμα του προς τα μηχανάκια θέτει το καίριο ερώτημα: «Εσύ βλέπεις να σου προσφέρει το CRF τίποτα περισσότερο από το XRΜόλις μου είχε κάνει κίνηση ματ και επειδή έπρεπε να πω και εγώ τη σαχλαμάρα μου του λέω: «Είναι όμως πολύ πιο ωραίο, κοίτα τις χρυσαφένιες μπουκάλες, τις μεγαλύτερες φουτουριστικές δισκάρες, το φωτιστικό σώμα, τα πλαστικά, τα φτερά, πρόσεξε πόσο πιο αεροδυναμική είναι. Κουκλί είναι, δε το βλέπεις;»


Το έβλεπε βέβαια, όπως και εγώ έβλεπα ότι δε είχε άδικο σε ότι υποστήριζε. Αλλά η κίνηση, η αλλαγή, το νέο, το καινούργιο, το επόμενο, είναι ο τρόπος που κινεί την οικονομία στον κόσμο. Άλλες φορές προς την σωστή κατεύθυνση, άλλες φορές προς έναν αρρωστημένο καταναλωτισμό. Επαφίεται στη ωριμότητα, στην παιδεία του πολίτη να επιλέξει το σωστό, να απορρίψει το λανθασμένο.

Τέλος πάντων ο χρόνος κυλούσε, μας περίμεναν οι δουλειές μας, πάντα οι δουλειές μας, ανεβήκαμε, βάλαμε μπρος και χαθήκαμε στα ευχάριστα μονοπάτια της επιστροφής προς την άχαρη, πολύβουη πόλη.