για τον κυρ - Μήτσο τον "Μυρωδιά" - Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013 PDF Print E-mail

Λίγες μέρες νωρίτερα, την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου αναρτήθηκε ένα θεμα με τίτλο: «Επτά εικόνες, επτά σχόλια». Ήταν κάποιες σημειώσεις για αντίστοιχες εικόνες, από μια μικρή περιήγηση στη γη της Ρούμελης.

Το πέμπτο κατά σειρά σχόλιο, αναφερόταν σε ένα κλειστό κατάστημα στο κεντρικό δρόμο της Αράχωβας και είχε ως εξής:

«Η Εθνική οδός που συνδέει τη Λειβαδειά με την Άμφισσα, καθώς διασχίζει την Αράχωβα, μετατρέπεται σε ένα στενό πέρασμα. Διάφορα καταστήματα βρίσκονται εκατέρωθεν. Στη βιτρίνα του εικονιζόμενου, που δύσκολο να κατανοήσεις τι πραγματεύεται αλλά με μια όψη που απηχεί δεκαετίες πίσω, αντανακλά το είδωλο του απέναντι, το οποίο συγχρονισμένο με την εποχή, στολισμένο, φωτισμένο έρχεται σε πλήρη αντίθεση.»

Χθες λοιπόν, προπαραμονή Χριστουγέννων, έλαβα το παρακάτω σημείωμα από τον αναγνώστη Φάνη Τσάκαλο, το οποίο ασμένως αναρτώ διότι φωτίζει πλήρως και μάλιστα με τρόπο συγκινητικό και γλαφυρό το παρελθόν του συγκεκριμένου καταστήματος.

Ταυτόχρονα προσφέρει και μερικά όμορφα λαογραφικά στοιχεία.

 

Το μαγαζί στην καρδιά της Αράχωβας (κοντά στην μικρή πλατεία με την βρύση και τα σκαλιά του Αη-Γιώργη) που σε δυσκόλεψε έχει την ακόλουθη ιστορία:

 

Ανήκει στον κυρ-Μήτσο «Μυρωδιά» (κατά κόσμον Παπαγεωργίου) συνταξιούχο «μυρωδιά» δηλαδή κουρέα! - Οι Αραχωβίτες είχαν ιδιαίτερη σχέση με τα παρατσούκλια, καλύτερα σε ήξεραν με το παρατσούκλι παρά με το επώνυμό σου -

Ο κυρ-Μήτσος, στα 86 του σήμερα, μόλις συνταξιοδοτήθηκε από την διπλή δουλειά του κουρέας & οπλοπώλης! ΔΕΝ νοίκιασε το μαγαζί του, ΔΕΝ το πούλησε , παρά μόνο το κράτησε για πάρτι του... Αρνήθηκε κι αρνιέται σθεναρά να το δώσει ή να το ενοικιάσει και το έχει στην μορφή που το είδες, λογικά προσπαθώντας να καταλάβεις ποιό το αντικείμενό του...

Ακριβώς δίπλα κι αριστερά της πόρτας υπάρχει κλειστή, με μεγάλο πατζούρι σήμερα, η βιτρίνα του «καταστήματος». Εκεί για δεκαετίες ήταν σε παράταξη πολλά κυνηγετικά όπλα, φυσίγγια και αξεσουάρ κυνηγού, εμείς δε πιτσιρικάδες περνάγαμε ώρες χαζεύοντάς τα. Ο πάντα περιποιημένος κυρ-Μήτσος «Μυρωδιάς» ήταν χέρι καλλιτεχνικό αλλά και δεινός κυνηγός.

Τις δεκαετίες ’60, ’70 και μέχρι τα μέσα του ’80 δεν υπήρχε στους Δελφούς Γυμνάσιο -Λύκειο, οπότε εγώ 6 χρόνια πήγα σχολείο στην Αράχωβα. Την έχω ζήσει από τις αυθεντικές της μέρες, μέχρι το σήμερα (με τις moet).

Επειδή κι ο πατέρας μου ήταν κουρέας στους Δελφούς (και κυνηγός, και κιθαρίστας και τραγουδιστής κτλ) είχε σχέσεις φιλικές με τον κυρ-Μήτσο «Μυρωδιά» γι’ αυτ;o ξέρω αυτά τα λίγα.

Ελπίζω να έλυσα κάποιες ... Απορίες σου.


Βεβαίως και τις έλυσες Φάνη και σε προσωπικό επίπεδο, να ευχηθώ γρήγορο, ευχάριστο τέλος με την περιπέτεια της υγείας του πατέρα σου.

Τέλος, πέρα από τα συνηθισμένα, λόγω ημερών ευχολόγια, ας ευχηθούμε να μας βρίσκονται περισσότεροι σαν τον κυρ Μήτσο τον «Μυρωδιά».