Σαν, Ψυχανάλυση.Infinity G37S.(07.03.2009) PDF Print E-mail
Article Index
Σαν, Ψυχανάλυση.Infinity G37S.(07.03.2009)
All Pages

Υπάρχει ο ισχυρισμός, που συχνά προβάλλεται σαν αστείο, ότι πολλές νευρώσεις παρουσιάστηκαν αφότου ο S. Freud μας έμαθε να τις περιμένουμε. Αν προβάλουμε την ίδια συλλογιστική πάνω στην αυτοκινητοβιομηχανία, μπορούμε άνετα να ισχυριστούμε ότι πολλά οχήματα παρουσιάστηκαν αφότου οι αντίστοιχες οικονομικές συνθήκες και η ανάλογη τεχνολογία μας έμαθαν να τα περιμένουμε.

Σαν, πρώτη τοποθέτηση

Σε αυτά τα οχήματα ανήκει και το G37s Infiniti. Η άνοδος των Ιαπώνων κατασκευαστών και οι πολλαπλές εφαρμογές της ηλεκτρονικής τους επέτρεψαν αφ’ ενός μεν να κοιτάξουν κατάματα τα ισχυρότερα ευρωπαϊκά «χαρτιά», αφ’ ετέρου να συμμετάσχουν με ιδιαίτερες αξιώσεις σε δύσκολες, απαιτητικές, «νεοσυσταθείσες» κατηγορίες.

Αν λοιπόν ορίσουμε την κατηγορία στην οποία κατατάσσεται το G37s ως εκείνη των πολυτελών, δυνατών κουπέ γίνεται αμέσως σαφές ότι έχει να αντιμετωπίσει υψηλότατο ανταγωνισμό.

Καθώς ξεκινήσαμε με Freud, ας συνεχίσουμε παραφράζοντας το περίφημο ερώτημα που έθεσε προς το τέλος της ζωής του ομολογώντας την αμηχανία του, ενώπιον του αινίγματος της γυναικείας σεξουαλικότητας:

- “Was will das Weib?” αναρωτήθηκε ο Αυστριακός, δηλαδή: «Τι θέλει η γυναίκα;» και εβδομήντα χρόνια μετά το θάνατο του, μπορούμε να αναρωτηθούμε: “Was will der Fahrer?” δηλαδή: «Τι θέλει ο οδηγός;» ειδικά αυτής της κατηγορίας και η ερώτηση δεν τέθηκε τυχαία στη Γερμανική αφού οι πιο σημαντικοί εκπρόσωποι του ανταγωνισμού αυτή τη γλώσσα ομιλούν. Προκειμένου να δώσουμε τη σωστότερη δυνατή απάντηση θα πρέπει να αναρωτηθούμε σε ποιόν οδηγό απευθύνεται.

Λόγω κόστους αποκλείονται οι νεότεροι, λόγω ύφους οι ήσυχοι μεσήλικες και οι υπερήλικες γενικώς. Έτσι αυτοί που περισσεύουν είναι οι ανήσυχοι μεσήλικες που κατ’ αρχήν έχουν τη δυνατότητα να καταβάλλουν το αντίστοιχο κόστος και αφ’ ετέρου έχουν την επιθυμία αλλά και τις ικανότητες να το χαρούν. Εδώ να σημειώσουμε και τον διτό χαρακτήρα του οχήματος. Με την ίδια άνεση που κινείται γρήγορα, ξεκούραστα στα ανοικτά δίκτυα, θα κινηθεί σε δρόμους στριφτερούς, που απαιτούν μεγαλύτερη συμμετοχή, ακριβή γνώση και συγκεκριμένη επιθετικότητα από πλευράς χειριστή.

Σαν, ιδέα

Όλων των ανωτέρω συνυπολογιζόμενων, η ιδέα προκειμένου να καταλήξουμε σε ένα εργαστηριακό συμπέρασμα ήταν απλή. Πάμε σβέλτα μέχρι την ανισόπεδη Θηβών για τις πρώτες εντυπώσεις, εκεί να το μετρήσουμε και ακολούθως στο γυρισμό κατεβαίνουμε από τη πρώτη έξοδο για Ριτσώνα ώστε να γνωριστούμε καλύτερα, να φωτογραφήσουμε και να διαλογιστούμε. Για να διευκρινίσουμε κάτι, σε προσωπικό επίπεδο, δεν ανέπτυξα ποτέ μια ιδιαίτερη σχέση με τη εν λόγω ανάβαση. Δεν ήταν, δεν είναι στη καρδιά μου, δεν είχα κάτι όμορφο να θυμάμαι, όχι τόσο ως διαδρομή αλλά κυρίως με το ύφος του πλήθους που συναθροίζεται, τον όγκο των σκουπιδιών που αφήνουν πίσω τους μετά από κάθε αγώνα και βέβαια από το δυστύχημα της άνοιξης του ’93 και της υποδοχής που έτυχε από τον τύπο της εποχής. Όλα αυτά με έχουν απομακρύνει συναισθηματικά. Σε κάθε περίπτωση όμως, βόλευε στο σχεδιασμό και επειδή είχαν περάσει μάλλον περισσότερα από 10 χρόνια από την τελευταία επίσκεψη μου εκεί ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία να επιστρέψω.

Σαν, πράξη

Αξημέρωτα ξεκινήσαμε και η ανταύγεια της σελήνης των 16 ημερών αγωνιζόταν να ξεπεράσει τα νέφη της δύσης. Μετά τη διασταύρωση του Αγίου Στεφάνου και καθώς έχει ξημερώσει, η πυκνή κίνηση της Εθνικής αρχίζει να αραιώνει και οι ταχύτητες ανεβαίνουν με μεγαλύτερη άνεση και ασφάλεια.

Υπερταχεία, σταθερότατο το G37S, ακόμα και στις παραβατικές ταχύτητες δεν έδειξε καμιά ανησυχία, ακλόνητο ταξίδευε δίνοντας κάθε πληροφορία στο χειριστή του, κρατώντας τον ήσυχο και ξεκούραστο.

Τώρα για να είμαι απολύτως ειλικρινής ουδέποτε αντιλήφθηκα την ύπαρξη του συστήματος four wheel active steer ή ενεργητικής τετραδιεύθυνσης σύμφωνα με τη λειτουργία του οποίου οι τροχοί του οπίσθιου άξονα δύνανται να στρίβουν σε μια παράλληλη θέση με εκείνους του εμπρόσθιου. Το ενεργητικό του συστήματος στηρίζεται στην αντίδραση των οπισθίων τροχών βάσει των στοιχείων που λαμβάνουν από τη θέση του τιμονιού και τις γωνίες των εμπρόσθιων τροχών. Αποτέλεσμα αυτού του συνδυασμού είναι η ακόμα μεγαλύτερη σταθερότητα, ειδικά όταν το ταχύμετρο δείχνει υψηλές τιμές.

Γράφοντας ότι δεν αντιλήφθηκα τη λειτουργία του 4WAS δεν ασκώ κάποιου είδους κακόπιστη κριτική. Τουναντίον. Αφενός, αφήνω μια υπόνοια για μια ενδεχόμενη ελλειμματική λεπταισθησία σε ότι αφορά τις οδηγικές μου ικανότητες, αφ’ ετέρου εκφράζω την άποψη ότι ένα σύστημα που δουλεύει άρτια δεν είναι απαραίτητο να κάνει έντονη την παρουσία του. Αυτό το τελευταίο, έχει ισχύ και εκτός τον μεταλλικό κόσμο των αυτοκινήτων. Αλλά προς το παρόν ας περιοριστούμε σε αυτόν...

Σαν, μετρήσεις.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων έφθασε η ώρα των μετρήσεων. Λίγο μετά την ογδόη πρωινή, όλα είναι έτοιμα, οι δορυφόροι του συστήματος εις τη διάθεσή μας και πάμε πρώτα τις ρεπρίζ. Ακολούθως την επιτάχυνση όπου κάτι πρέπει να θυμηθώ. Α ναι! Τις Ευαγόριες προτροπές.

- «Να πείτε στο Νικόλα ότι δεν έχουμε λάστιχα»

Καλώς λοιπόν. Μια μόνο απόπειρα, να μην πατινάρει, να μην σπινάρει να γίνουν καλές αλλαγές, να μην το ταλαιπωρήσουμε ώστε να μας μείνει λίγο essence για τα περαιτέρω. Έτσι και έγινε και κάτω από τις συνθήκες που υπήρχαν οι τιμές ήταν ικανοποιητικότατες. (όρα σχετικούς πίνακες). Οι μετρήσεις ολοκληρώθηκαν με τις δοκιμασίες επιβραδύνσεως (όπου επίσης σημείωσε εξαιρετικές τιμές) και τη μέτρηση θορύβου.

Μέχρι να μετρήσουμε τα υποδέλοιπα σιδερένια άρματα εκείνης της ημέρας ο Κώστας Δημητρέλης ξετύλιγε τη φωτογραφική του τέχνη, εικονοποιώντας ψηφιακά το Infiniti (με το τελευταίο του απόκτημα 20τόσων megapixel - που φτάσαμε;). Ενδιαμέσως ξετύλιγε και τις όχι και τόσο ενδόμυχες πια σκέψεις του, για την άτιμη κοινωνία και το ζοφερό μέλλον

 

Σαν, ανάβαση

Το πλήρωμα του χρόνου έφθασε και σύμπασα η αποστολή αναχωρεί για το τελευταίο και πλέον ευχάριστο τμήμα της ημέρας. Το στρίβειν και ουχί δια του αρρεβώνος.

Προηγουμένως χρησιμοποίησα μια έκφραση, ως απαραίτητη συνθήκη, ανάμεσα σε άλλες, για την αξιοποίηση του συγκεκριμένου οχήματος. Ήταν η: «συγκεκριμένη επιθετικότητα». Επειδή χωράει πολλές ερμηνείες και αντίστοιχες παρανοήσεις θα παραπέμψω πάραυτα σε μια ιστορία που διηγείται ο δάσκαλος Sigmund.

Ένας βασιλιάς περιοδεύει στην επικράτεια του όταν ξαφνικά εντοπίζει μέσα στο πλήθος έναν άνδρα που του ομοιάζει εκπληκτικά. Τον πλησιάζει και χωρίς περιστροφές του απευθύνει την ερώτηση:

- «Ήταν η μητέρα σου ποτέ στην υπηρεσία του παλατιού;»

- «Όχι μεγαλειότατε, αλλά ήταν ο πατέρας μου»

Δίνοντας αυτή την απάντηση, ο άνδρας μπορεί να εκφράσει έμμεσα και με χιούμορ την επιθετικότητα του απέναντι στον ισχυρό ηγεμόνα, που λόγω της θέσης του δεν μπορεί να διατυπώσει ευθέως. Ως επιστήμων ο Freud μας διαβεβαιώνει ότι η ευχαρίστηση που επιτεύχθηκε από το αστείο προήλθε από το γεγονός ότι δεν χρειάστηκε να εμποδιστεί η έκφραση των πραγματικών συναισθημάτων του άνδρα.

Τέτοιου είδους επιθετικότητα απαιτείται και για την γρήγορη οδήγηση του συγκεκριμένου Infiniti, αλλά και γενικότερα κάθε ισχυρού αυτοκινήτου σε απαιτητικό περιβάλλον. Μια ευγενική, ευφυής και χιουμοριστική επιθετικότητα που θα σε προφυλάξει από την μήνιν κάθε, μα κάθε εξουσίας.

Η αλήθεια είναι ότι η γλιστερή επιφάνεια της διαδρομής και η κατάσταση των ελαστικών έκαναν τα πράγματα πιο αργά άρα και πιο εύκολα, οπότε η ποσότητα της αιτούμενης επιθετικότητας λιγόστεψε.

Η εκκίνηση της ανάβασης έχει μετατεθεί μερικές εκατοντάδες μέτρα προς τα πάνω, μικραίνοντας τη κλασσική διαδρομή. Μολοντούτο όλες οι αναφορές θα γίνονται με γνώμονα το σκαρίφημα της μεγαλύτερης διαδρομής που δημοσιεύεται και είναι ηλικίας περί των 30 χρόνων, νεότατο δηλαδή.

Επειδή καταφανώς το ζητούμενο στη δική μας περίπτωση δεν είναι η επίτευξη καλού χρόνου αλλά η οδηγική απόλαυση και επειδή όλα πρέπει να γίνουν με τη μια (όπως ακριβώς και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο) και χωρίς να προκαλέσουμε με την παραβατική, ενίοτε και αντικοινωνική συμπεριφορά μας, έχουν τεθεί σε λειτουργία όλοι οι ...μυστικοί μηχανισμοί που επιτρέπουν την ομαλότερη και κυρίως ασφαλέστερη διεξαγωγή της δοκιμής.

Έτσι στα 500 μέτρα συναντούμε την πρώτη κλειστή δεξιά. Θέλει την προσοχή της, όπως κάθε αργή στροφή που έπεται γρηγορότερου ευθύγραμμου τμήματος. Προσοχή τόσο για τη σωστή επιβράδυνση όσο και για το σωστό πλασάρισμα. Το ιαπωνικό κουπέ γλιστράει, γλυκά αβίαστα, από πριν μέχρι την έξοδο όπότε περνάει στην επόμενη ταχύτητα και επιταχύνει αβίαστα μέχρι την επόμενη.

 

 

 

Επόμενο, φωτογραφικό, σημείο στα 1.200 μέτρα η κλειστή δεξιά στο γεφυράκι που έχει ταλαιπωρήσει ουκ ολίγους. Στο ίδιο μοτίβο, χωρίς πίεση το όχημα γλιστράει γραμμικά, προοδευτικά, και το ορίζεις περισσότερο με τη δύναμη και λιγότερο με το σύστημα διεύθυνσης. Γράφει όλη καμπύλη με γωνία και εξαφανίζεται.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ισιώνει πουθενά. Με όση περισσότερη βία πιέζεις το δεξί πετάλ τόσο μεγαλώνουν οι γωνίες, ενώ το σωστής αίσθησης τιμόνι βοηθά στον καλύτερο έλεγχο.

Επόμενο φωτογραφικό σημείο η κλειστή αριστερή διαρκείας στα 2.050 μέτρα, όπου η ευχαρίστηση συνεχίζεται. Το διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης (μπλοκέ εις τα νεοελληνικά) βοηθά τους αποφασισμένους να παραμείνουν με ευκολία για όλο το μήκος του τόξου σε μια απολαυστική υπερστροφή ισχύος, ενώ στα επόμενα ευθύγραμμα κομμάτια το 3,7 λίτρων εξακύλινδρο μηχανικό σύνολο βγάζει όλο το μένος των 320 ίππων του.

Φθάνουμε έτσι στα 2.700 μέτρα καλύπτοντας σχεδόν όλη την αριστερή καμπή παίζοντας και γλιστρώντας. Η πιο κλειστή ίσως δεξιά, της διαδρομής σα φουρκέτα, ακολουθεί και είναι άλλη μια ενδιαφέρουσα άσκηση καθώς καλύπτεται ωσαύτως και αυτή πλαγιολισθαίνοντας.

Μια τελευταία εικόνα στη διπλή δεξιά μετά την κλειστή αριστερά στα 3.300 μέτρα. Ακολουθεί η πάντα δύσκολη αριστερή διαρκείας και η δεξιά του τερματισμού.

Τέσσερα χιλιόμετρα ήταν το σύνολο της διαδρομής. Το 1956 ο νικητής Αντώνης Κουλεντιανός (Jaguar XK140) χρειάστηκε 3΄:26΄΄:7 για να τα διασχίσει. Έντεκα χρόνια αργότερα ο Τζώνυς με τη Vette ήταν ο πρώτος που έσπασε το φράγμα των τριών λεπτών με 2΄:59΄΄:7, για το φτάσει τον Νοέμβριο του ’78 ο Μάκης Σαλιάρης με τη Lola Ford στα 2΄:20΄΄:12.

Ο χρόνος βέβαια είναι ένα σημείο αναφοράς όταν τα αυτοκίνητα φέρουν στις πόρτες τους νούμερα. Τότε η ικανοποίηση έχει να κάνει με τη μικρότερη δυνατή καθυστέρηση. Όταν όμως δε έχουν νούμερα η ικανοποίηση του χειριστή δεν έχει να κάνει τίποτα με το χρονόμετρο.