Ανήκα σε εκείνους,

που πίστευαν ότι ο Ολυμπιακός πετώντας για την Πόλη είχε ήδη υπερβεί το υψηλότερο σκαλοπάτι των φετινών του προσδοκιών. Η λογική έκανε λόγο για μια αξιοπρεπή ήττα στον ημιτελικό και μια αδιάφορη εμφάνιση στον μικρό τελικό, με την ματιά προσηλωμένη στην ερχόμενη Πέμπτη που αρχίζουν οι αναμετρήσεις για τον Ελληνικό τίτλο.

Η λογική όμως δεν είναι πάντα πανταχού παρούσα και ως απεδείχθη δεν ήταν ιδιατέρως παρούσα στο fainal four της Κωνσταντινούπολης. Η νίκη των ερυθρόλευκων στον ημιτελικό ήταν μια έκπληξη, κι' όπως συμβαίνει συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις έκανε την ομάδα πιο σκληρή, πιο μαχητική και πιο έτοιμη να ανατρέψει τα δεδομένα.

Μολοντούτο, ο τελικός μέχρι το 28', επιβεβαίωνε και πάλι τη λογική. Η CSKΑ, ομάδα με πολλαπλάσιο προϋπολογισμό, έδειχνε ότι περνούσε μια εύκολη βραδιά. Είχε τον Ολυμπιακό 19 πόντους από κάτω και ετοιμάζονταν να ανάψουν τα πούρα, να βγάλουν τους καμπανίτες από τον πάγο. Γαρνιρισμένη με λίγο από Σέρβικο καλώς εννοούμενο αλήτικο εγωισμό, καθώς ο πρώην ερυθρόλευκος Milos έβγαζε κυριολεκτικώς και μεταφορικώς γλώσσα μετά από τρία σερί τρίποντα, η Ρώσικη ομάδα προβάριζε τα φανελάκια με το έβδομο ευρωπαϊκό της τίτλο.

Στα επόμενα 12 λεπτά όμως, σημειώθηκε η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των τελικών. Κόντρα σε κάθε λογική, στατιστική, σε οτιδήποτε αναμενόμενο ο Ολυμπιακός ροκάνισε τη διαφορά, κατασπάραξε την ψυχολογία των Ρώσων και με ένα καλάθι σε νεκρό σχεδόν χρόνο κατέβασε το τρόπαιο στο λιμάνι.

Τι απίστευτη εξέλιξη! Μια ισχυρή δόση περηφάνιας σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, ακόμα και αν σκιάστηκε από τα επεισόδια των οπαδών των “αιωνίων” έξω από την Αγία Σοφία.

Σεβασμός και στον έτερο φιναλίστ Παναθηναϊκό που δικαίως μπορεί να διαμαρτύρεται για διαιτητικές αδικίες. Διάκριση ασφαλώς για την ημεδαπή καλαθοσφαίριση που τα τελευταία 16 χρόνια έχει κατακτήσει οκτώ Ευρωπαϊκούς τίτλους, με δύο εκπροσώπους και με την φετινή να είναι η πλέον Ελληνική.

Λίγες ώρες νωρίτερα.

στο Loftus Road ένας τίτλος άλλαξε χέρια μέσα στα τέσσερα λεπτά των καθυστερήσεων ενός παιχνιδιού. Έτσι μέχρι το 90’ της αναμέτρησης Queens Park Ranger – Manchester City, η γηπεδούχος προηγείται με 2 -1, αλλά με το πέρας της συνάντησης της Stoke με την Bolton και το ισόπαλο αποτέλεσμα τους, η Q.P.R. είχε εξασφαλίσει την παραμονή της στην Premier League, ανεξαρτήτως την έκβαση του δικού της αγώνα. Στα αμέσως επόμενα λεπτά, οι “πολίτες” σκοράρουν δις (στο 91' & στο 94') και κατακτούν τον τίτλο. Τον πρώτο τους από το 1968. Οι οπαδοί της έκαναν το ταξίδι βαθιά απογοήτευση – τρελή αποθέωση, ενώ οι οπαδοί της United, το πραγματοποίησαν αλλά με την αντίθετη φορά.

Αρκετά νοτιότερα,

φωτεινότερα και θερμότερα από το Λονδίνο και το Loftus Road, στο Circuit de Catalunya λίγο έξω από τη Βαρκελώνη, ένας νεαρός πιλότος από τη Βενεζουέλα, έφερνε την Williams μετά από σχεδόν οκτώ χρόνια στο υψηλότερο σκαλοπάτι του βάθρου. Τι χαρά για τον εβδομηντάχρονο πλέον sir Frank, ο οποίος έχει περάσει σχεδόν τα μισά χρόνια χρόνια της ζωής του (τα τελευταία 29), σε αναπηρικό αμαξίδιο! Ο Pastor Maldonaldo είναι o δεύτερος οδηγός από τη χώρα του Hugo Rafael Chavez ο οποίος οδήγησε, βαθμολογήθηκε σε επίπεδο F1 (μετά τον Johnny Cecotto το '83), αλλά o πρώτος που αποσπά νίκη. Ο ηγέτης της χώρας, στην ηλεκτρονική εποχή του ζούμε, έσπευσε να συγχαρεί, μέσω twitter, τον 27χρονο συμπατριώτη του. Το ίδιο ενθουσιώδης εμφανίστηκε και ο Henrique Capriles, πολιτικός αντίπαλος του Chavez στις προεδρικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν την 7η Οκτωβρίου, με τις απαραίτητες και αυτός εθνικιστικές κορώνες. 

Μετά μάλιστα από τη δίκαιη όσο και αναπάντεχη νίκη του, αναγκάστηκε να κάνει και τον διασώστη προκειμένου να σώσει από την πυρκαγιά που ξέσπασε στο box της Williams, τον μικρό ξάδελφό του Manuel.

Από την έκρηξη που σημειώθηκε τραυματίστηκαν εννέα ατόμα τα οποία νοσηλεύονται εκτός κινδύνου. Απρόσμενη κι’ αυτή η εξέλιξη. Μια από τις ιστορικές και πλέον νικηφόρες ομάδες στον σκληρό κόσμο της F1 με 114 νίκες, 9 τίτλους κατασκευαστών και επτά οδηγών επανήλθε στις νίκες μετά από 132 αγώνες αλλά το αναπάντεχο της έκρηξης δεν την άφησε να χαρεί την επιστροφή στην κορφή του podium. Αυτό που δεν άλλαξε από την πρωτελευταία νίκη ως την τελευταία της Williams, ήταν η ευρύτερη περιοχή καταγωγής των οδηγών νικητών. Η Λατινική Αμερική. Από τον Κολομβιανό Juan Pablo Montoya στον Pastor Maldonaldo από την Βενεζουέλα.