Στα 24 του χρόνια εγκατέλειψε, με τρόπο βίαιο, το μάταιο κόσμο μας ο Marco Simoncelli. Γνήσιο τέκνο της σπουδαίας δίτροχης Ιταλικής σχολής, παγκόσμιος πρωταθλητής στα 250 κ.εκ, στα 21 του χρόνια, έτοιμος να κατακτήσει διακρίσεις στην κορυφαία κατηγορία.

Στη φαρδύτερη πίστα του πρωταθλήματος, με ιδιαίτερα υψηλά τα στάνταρτς ασφαλείας, στη Sepang, ένα μυστήριο δυστύχημα όπου αφ' ενός η μοτοσυκλέτα του δεν άνοιξε την τροχιά της μετά την πτώση της, όπως συμβαίνει, αλλά αντίθετα την έκλεισε προς το εσωτερικό της στροφής, η πολύ μικρή απόσταση των Edwards και Rossi που ακολουθούσαν καθιστούσαν αναπόφευκτη τη σύγκρουση και τέλος η ανεξήγητη απασφάλιση, εξαγωγή του κράνους του, στοίχισαν τη ζωή του. Ήταν μια ακραία σπάνια αλλά μοιραία συγκυρία.

Το γεγονός συγκίνησε όχι μόνον το κόσμο των δύο τροχών, αλλά τον ευρύτερο αθλητικό τομέα και βέβαια όλη την Ιταλία.

Στο Coriano, το μικρό χωρίο της επαρχίας του Rimini, όπου γεννήθηκε, ο πόνος είναι καθολικός. Εκεί θα τελεστεί την Πέμπτη η κηδεία του, ενώ οι συμπατριώτες του ήδη συρρέουν έξω από το πατρικό του σπίτι ώστε να αποθέσουν ένα λουλούδι, ένα σημείωμα, ένα αναμνηστικό, να εκφράσουν τη θλίψη τους. Νωρίς σήμερα το πρωί, αξημέρωτα, έφθασε η σορός του στη Ρώμη, συνοδευόμενη από τον πατέρα του Paolo, τη σύντροφό του Kate, τον επιστήθιο φίλο του Rossi, το ζεύγος Stoner και άλλους. Περισσότεροι από εκατό εργαζόμενοι του αεροδρομίου Leonardo da Vinci που βρίσκονταν εκείνη την ώρα σε υπηρεσία, χειροκρότησαν θερμά, όταν το φέρετρο ξεπρόβαλε μέσα από το κήτος του 777 των αεροπορικών γραμμών της Μαλαισίας. Ο πατέρας του αρκέστηκε στη δήλωση: «Σας ευχαριστώ πολύ, ένα φιλί σε όλους σας». Στις 12:54 τοπική ώρα, το φέρετρο με τη σορό του SuperSic έφτασε στο σπίτι της οικογένειας, στο Coriano. Εκεί, τον περίμεναν η μητέρα Rosella με τη μικρή του αδερφή, Μartina.

Ο Marco υπήρξε ένας ταλαντούχος αναβάτης, ένας νέος γεμάτος ενέργεια που μπορούσε να τιθασεύει αυτές τις θηριώδεις μοτοσυκλέτες, ένας ατρόμητος μαχητής αλλά και ένας πρόσχαρος άνθρωπος.

Η λαμπερή, κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα που κυριαρχεί σε κάθε κορυφαία μορφή του παγκόσμιου motosports, το μεγάλο πλήθος που παρακολουθεί, το τεράστιο ενδιαφέρον που εγείρει, δεν μπορεί να άρει την επικινδυνότητα που εξ' ορισμού έχει αυτή η δραστηριότητα. Σε κάποιο βαθμό είναι και αυτή η ίδια η επικινδυνότητα που έλκει το πλήθος, η ίδια που δημιουργεί το ενδιαφέρον.

Αποτέλεσμα όλων τούτων είναι οι απώλειες που σημαδεύουν το χώρο. Εννοείται ότι σχεδόν πάντα οι εκλιπόντες είναι νέοι, πετυχημένοι, αξιοζήλευτοι, πασίγνωστοι, δημοφιλέστατοι.

Έτσι και τώρα, που ο δημοφιλής Marco με τους πλούσιους πυρρόξανθους βοστρύχους, το εκφραστικό γκριζοπράσινο βλέμμα του και το ανοικτό του χαμόγελο εγκατέλειψε τον μάταιο κόσμο μας.

Δυστυχώς για όσους τον γνώρισαν, τον πόνεσαν, τον αγάπησαν, θα παραμείνει μόνον μια ανάμνηση. Θα παραμείνει μια “ανολοκλήρωτη συμφωνία”, όπως έγραψαν και για έναν συμπατριώτη του, ταλαντούχο, ευγενή και ομορφόπαιδο που μας εγκατέλειψε οκτώ μήνες πριν γεννηθεί ο Marco, τον Elio de Angelis.

^{αναρτήθηκε στο wmotoros.gr και στο ethnos.gr}