Άλλο ένα δείγμα εξαίρετης κινηματογραφικής καταγραφής πάνω σε δύσκολο θέμα, με την έννοια ότι επιχειρεί να φωτίσει ένα κρίσιμο όσο και τραγικό γεγονός του παρελθόντος. Κάτω από αυτή τη θεώρηση, θέτει ερωτήματα, αλλά ταυτόχρονα και τις απαντήσεις περί του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Βρισκόμαστε στους εικοστούς θερινούς Ολυμπιακούς αγώνες, που διοργανώνονται στο Μόναχο της Δυτικής, τότε, Γερμανίας. Μόλις 17 χρόνια μετά την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας και τη διχοτόμησή της, αλλά και 36 καλοκαίρια ύστερα από την τελευταία προπολεμική διοργάνωση, τους ενδέκατους θερινούς Ολυμπιακούς αγώνες, πάλι στη Γερμανία στο Βερολίνο, του Αδόλφου παρόντος.

Επιθυμώντας οι διοργανωτές να ξεφύγουν από το βαρύ παρελθόν επιχειρούν να δώσουν έναν αέρα συναδέλφωσης και ειρήνης. Όλα κυλούν ομαλά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της 5^ης Σεπτεμβρίου όταν ένοπλοι Παλαιστίνιοι της οργάνωσης "Μαύρος Σεπτέμβρης" εισβάλλουν στους κοιτώνες της Ισραηλινής αποστολής, φονεύουν δύο μέλη, και κρατώντας άλλους εννέα ομήρους απαιτούν την απελευθέρωση 200 συμπατριωτών τους από τις Ισραηλινές φυλακές.

Το Αμερικάνικο τηλεοπτικό δίκτυο ABC είχε στείλει πολυμελή αποστολή για την κάλυψη των αγώνων, δουλειά απαιτητική και αγχωτική. Την ώρα της εκδήλωσης της επίθεσης ανελάμβανε η επόμενη βάρδια. Τα τέσσερα πρόσωπα που θα είχαν τους αντίστοιχους κορυφαίους ρόλους σχετικά με την κάλυψη των πρωτοφανών γεγονότων τις επόμενες τριάντα ώρες ήταν ο Roone Alredge πρόεδρος του ABC Sports, ο Geoffrey Mason, επικεφαλής της αίθουσας ελέγχου στο Μόναχο, ο Marvin Bader, επικεφαλής των επιχειρήσεων του καναλιού και η Marianne Gebhardt, διερμηνέας.

Σοβαρά και κρίσιμα ερωτήματα τίθενται, εκ των πραγμάτων, ευθύς εκ πρώτης στιγμής. Για το κατά πόσο μπορούν να καλύψουν ένα ολότελα διαφορετικό συμβάν από αυτό που έχουν σταλεί, εκεί. Για τον τρόπο, σε καθαρά τεχνικό επίπεδο, που μπορεί να γίνει η κάλυψη. Στο ηθικό κομμάτι, μέχρι που μπορεί να φτάσει η κάλυψη, μέχρι τι μπορεί να δείξει. Όλα τούτα σε μια βίαιη, πιεστική, πραγματικότητα όπου οι τοπικές αρχές είναι απολύτως απροετοίμαστες και ολισθαίνουν από λάθος σε λάθος.

Σε εκείνη την αφόρητη ατμόσφαιρα, σε μια εποχή όπου οι τεχνικές ήταν αργές, πολύπλοκες ο εξοπλισμός ογκώδης και βαρύς, όλο το συνεργείο εργάζεται αποδίδοντας στα όρια, αποκαλύπτοντας ακραίες δεξιότητες, εφαρμόζοντας ευφάνταστες πατέντες, επιδεικνύοντας θάρρος, πίστη αλλά και ανθρωπιά σε εκείνη την ακανθώδη, αιματηρή ιστορική στιγμή.

Στα 94 λεπτά της διάρκειας της ταινίας, δεν υπάρχει ούτε ένα περιττό, ούτε ένα που θα μπορούσε να κάνει ακόμα και τον αδιάφορο θεατή να βαρεθεί. Υπέροχο δείγμα εξαίρετου κινηματογράφου που απευθύνεται στο κοινό με σεβασμό στο παρελθόν.