Άριστο δείγμα σύγχρονου κινηματογράφου που, στο φινάλε σε αναγκάζει να λυπηθείς αυτούς που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά και όλα τα εφόδια για να κάνουν τη ζωή μια χαώδη κόλαση. Ακούγεται κάπως Χριστιανικό αλλά δεν είναι.

Χωρίς να είναι εύκολο να εξακριβωθεί η ακριβής αποτύπωση των γεγονότων, η ταινία αποτελεί ένα βιογραφικό δράμα με ιστορικές προεκτάσεις αποκαλύπτοντας πολλά από τα θεμέλια πάνω στα οποία δομήθηκαν οι Η.Π.Α.

Με λίγα λόγια, τούτα τα θεμέλια, τα περιέγραφε και ο Roy Cohn στο τρίπτυχο της ζωής του, που αργότερα μάλλον ξεδιάντροπα το οικειοποιήθηκε ο D. Trump. 1 Επίθεση επίθεση επίθεση, 2. ο κόσμος είναι ένα χάος, 3. ποτέ μην αποδέχεσαι την ήττα. Αυτή είναι η συνταγή που επιπροσθέτως, εκτελείται με εκβιασμούς, βιαιότητα και αμοραλισμό.

Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία δυσκολεύτηκε να βρει αμερικανική διανομή λόγω του θέματός της και μιας προσπάθειας του νομικού επιτελείου του D. Trump να εμποδίσει την κυκλοφορία της. Ενδεχομένως το πιο ενοχλητικό στοιχείο για αυτούς, να ήταν η καταγωγή του σκηνοθέτη Ali Abassi. Ιρανός, φοίτησε στο πολυτεχνείο της Τεχεράνης, μετακόμισε στην Σουηδία αποφοίτησε αρχιτέκτων από το βασιλικό ινστιτούτο της Στοκχόλμης, ακολούθως γράφτηκε στην εθνική σχολή κινηματογράφου της Δανίας, και πήρε πτυχίο το 2011 με τη μικρού μήκους ταινία "M for Markus". Ζεί στη Δανία και διατηρεί το ιρανικό διαβατήριο.

Η ταινία εμφανίζει τον Donald Trump στα πρώτα βήματα της επιχειρηματικής του ζωής, υπό τον έλεγχο και την εξουσία του πατέρα του. Περιφέρεται ως εισπράκτωρ στα πολλά διαμερίσματα ιδιοκτησίας τους και συλλέγει μετρητά από τα ενοίκια δεχόμενος συχνά χλευασμό, ύβρεις και επιθέσεις από τους νοικάρηδές του. Η οικογενειακή επιχείρηση εκμετάλλευσης ακινήτων βρίσκεται υπό πίεση. Ο νεαρός Donald βρίσκει στο πρόσωπο του δικηγόρου Roy Cohn τον μέντορά του. Εξ ου και η τιτλοφορία: The apprentice, ο μαθητευόμενος.

Η φιλοδοξία, η εργατικότητά του σύντομα τον μετατρέπει, υπό τις οδηγίες του Cohn, σε έναν οικονομικό αυτοκράτορα. Βασισμένη σε υπέρμετρη επιθετικότητα, εκβιασμούς, λόμπιν και προβολής, η επιτυχία του καταγράφεται μέσα σε ένα πλαίσιο ακραίου νεοπλουτισμού και ασήκωτου κίτς. Είναι μια ακόμα κινηματογραφική αποτύπωση ενός συστήματος που βασίζεται στην αγριότητα, την αδικία και την κυριαρχία λίγων ισχυρών. Έξοχες ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές Sebastian Stan (Trupm), Jeremy Strong (Cohn), Maria Bakalova (Ivana), αλλά και από όλο το καστ, ενώ εύσημα οφείλονται στο μοντάζ και στην μουσική επένδυση.

Αν το ερώτημα είναι, πως η ταινία του θα επηρεάσει τις επικείμενες αμερικανικές εκλογές, η απάντηση θα είναι διφορούμενη. Θα υπάρξουν Αμερικανοί πολίτες στους οποίους το μήνυμα της ταινίας θα επιτείνει την άποψη ότι ο υποψήφιος είναι φιγούρα comic και δεν έχει καμιά θέση στο τιμόνι της ισχυρότερης, προς το παρόν, χώρας του κόσμου και άλλοι στους οποίους θα ενισχυθεί η άποψη ότι η έλλειψη της στοιχειώδους ανθρωπιάς που τον χαρακτηρίζει, είναι ότι ακριβώς απαιτείται στην σύγχρονη πολιτική σκηνή.

Έντεκα άτομα βρέθηκαν στην αίθουσα προβολής. Ένα από αυτά ήταν πρώην P.M. Προς το τέλος ίσως βαρέθηκε, καθώς σκρολάριζε την οθόνη του κινητού του. Την πελώρια επιθυμία μου, να του απευθύνω το ερώτημα ποιο είναι εκείνο που έκανε ή δεν έκανε κατά τη διάρκεια της θητείας του για το οποίο έχει μετανιώσει περισσότερο, την κάλυψε ένα είδος ντροπής, συστολής μου, παρά τα δυο αμήχανα χαμόγελα που ανταλλάξαμε όταν διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας.

Δικαιώθηκαν έτσι, άλλη μια φορά, όσοι πιστεύουν ότι ο πολιτισμός σβήνει από έλλειψη ντροπής.