Ο Αμερικανός συγγραφέας Ambrose Bierce (1842 – 1914), ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που έζησαν και επέζησαν μέσα από φονικές μάχες και μεγάλα δράματα. Πολλές από αυτές τις εμπειρίες τις κατάγραψε και με το ύφος του συνέβαλε στη δημιουργία ενός ενδιαφέροντος, ιδιότυπου λογοτεχνικού είδους. Εκείνου όπου το πραγματικό αναμιγνύεται με το υπερφυσικό. Απαιτούνται όμως ιδιαίτερες δεξιότητες ώστε να αποτέλεσμα να φτάσει στις αριστουργηματικές διαστάσεις της «γέφυρας» και να μην ολισθήσει σε οτιδήποτε λιγότερο. Η ιστορία του "An Occurrence at Owl Creek Bridge" έχει περιγραφεί ως «μια από τις πιο διάσημες και συχνά ανθολογημένες ιστορίες στην αμερικανική λογοτεχνία».

Ο πλούτος των εμπειριών του ήταν το όχημά και η χρήση του γραπτού λόγου, το καύσιμο για το μακρύ λογοτεχνικό του ταξίδι. Έχοντας γνωρίσει από κοντά τον αχό του πολέμου, την  ανεξέλεγκτη βία της ένοπλης συμπλοκής, έχοντας πολεμήσει σε δεκάδες μάχες ως υπολοχαγός με τις δυνάμεις της Συνομοσπονδίας στον Αμερικανικό εμφύλιο, βιώνοντας την απώλεια δυο παιδιών του από αλλότριες αιτίες, και πηγαίνοντας ενάντια σε πολλά καθεστηκυία θεμέλια της κοινωνίας δημιούργησε ένα κόσμο ειλικρινή και αιχμηρό.

Το σύντομο αυτό πόνημα, αναπτύσσεται σε τρία κεφάλαια και αποτελεί ένα αντιπολεμικό μανιφέστο, αλλά ταυτόχρονα επιχειρεί και μια υπόκλιση στον ένοπλο και υπό όρκο πολίτη.

Στις πρώτες σελίδες το σημειώνει με τόσες λίγες λέξεις αλλά τόσο αυστηρά και εύστοχα: «Στον κώδικα του στρατιωτικού πρωτοκόλλου η σιωπή και η ακινησία είναι μορφές ευλάβειας». Όσοι έτυχε να έχουν υπηρετήσει στον Ε.Σ. τον προηγούμενο αιώνα θα θυμούνται, ανεξάρτητα σε όποια ιδεολογία και γιατί ήταν κρεμασμένοι, ότι η ανάκρουση του εθνικού ύμνου απαιτεί αυτό ακριβώς. Σιωπή και ακινησία.

Ο κεντρικός του και μοιραίος ήρωας, ο Πέυτον Φάρκουρ (Peyton Farquhar) είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα εύπορου γαιοκτήμονα του Νότου, ιδιοκτήτης σκλάβων, πολιτικός και θερμός υποστηριχτής της απόσχισης του Νότου. Πρόθυμος να συμβάλει σε αυτό δεν θα αργήσει να κάνει το μοιραίο λάθος και να αντιμετωπίσει την αγχόνη. Ο Α.Bierce μας το σερβίρει με τον μοναδικό του τρόπο, που όσο και αν χανόμαστε στην αφήγησή του, τόσο πιο θελκτική γίνεται.

Και αν η ζωή του συγγραφέα ήταν γεμάτη αδυσώπητες εμπειρίες, το τέλος του ήταν εξίσου απροσδόκητο. Για την ακρίβεια άγνωστο. Στα 71 του χρόνια αποφάσισε να βρεθεί στο Μεξικό όπου είχε ξεσπάσει η επανάσταση. Στο πλευρό του Πάντσο Βίγια ως παρατηρητής. Η τελευταία του επικοινωνία ήταν στις 6 Δεκεμβρίου του 1913 όταν έστειλε επιστολή στην φίλη του Blanche Partington. Στην τελευταία του αράδα, σημείωνε: «...όσο για μένα θα αναχωρήσω αύριο προς άγνωστο προορισμό». Έκτοτε εξαφανίστηκε. Δεν βρέθηκε ίχνος του, ποτέ.