Στις φαρδιές τσέπες της παλτουδιάς φώλιαζε κάποιο μικρού σχήματος έντυπο με τα προγνωστικά των ιπποδρομιών που τότε διεξάγονταν στο περίφημο φαληρικό δέλτα. "Τζακ Ποτ", "Γκανιάν", "Κούρσες", κάτι από αυτά ο τίτλος του εντύπου. Η άλλη αγαπημένη του αθλητική του δραστηριότητα ήταν  το Σαββατόβραδο αυτοσχεδιάζοντας πάνω στην πράσινη τσόχα. Δεν άργησαν να συγκροτηθούν καρεδάκια με άλλους μαθητές όπου παίζονταν στην πόκα όχι ασήμαντα ποσά, μέσα σε πυκνούς καπνούς των άφιλτρων Hellas Special που στέκονταν ανάμεσα στα κίτρινα ακροδάκτυλα έτερου συμμαθητή και άλλων προσώπων που επικοινωνούσαν με λίγες, κοφτές, συγκεκριμένες  λέξεις επί ώρες.

Όταν κάποια φορά ρώτησα τον «παλτουδιά», ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω είχε και ένα ολίγον τικ, τίναζε νευρικά την παλάμη του, όταν λοιπόν τον ρώτησα, πως και γιατί αυτή η έντονη ροπή για τζόγο με κοίταξε επιτιμητικά, αν όχι περιφρονητικά και με μια λεπτή έκφραση μικρής αηδίας απάντησε: «Τι να σου πω; Δεν είσαι σε θέση να αντιληφθείς τη χαρά της νίκης και το άλγος της ήττας». Αυτές τις λέξεις χρησιμοποίησε. Τα καρεδάκια συνεχίστηκαν απρόσκοπτα μέχρι τέλους των σχολικών χρόνων, με ολοένα μεγαλύτερα ποσά, μακρύτερα ξενύχτια και περισσότερους καπνούς από σιγαρέττα που έβγαιναν από την χρυσόμαυρη κασετίνα των Hellas Special.

Αυτό δε, που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, είναι ότι γύρω από τα φύλλα της τράπουλας συνευρίσκονταν άτομα με  χαώδεις διαφορές που όχι μόνον δεν επικοινωνούσαν πουθενά άλλου, αλλά πιθανότατα θα ήταν και φανατικοί αντίπαλοι. Διότι τι άλλο μπορεί να φέρει τόσο κοντά, για τόσες ώρες, επί τόσες φορές έναν μαχητικό Κνίτη με τον υιό, πιστό στις ιδέες του αξιωματικού πατρός του, ο οποίος ήταν πολύ υψηλά ιστάμενος στο σύστημα Ιωαννίδη. Με λίγο πικρό χιούμορ ας σημειωθεί: «Ο εθισμός στα τυχερά παίγνια, ενώνει».

Τίθενται όλα αυτά εν είδη αφήγησης βιωματικού παρελθόντος, διότι πρόσφατα έσκυψα δις πάνω στην "ντάμα πίκα" του Α. Σ. Πούσκιν. Αυτό το σύντομο αριστούργημα, που από τις πρώτες παραγράφους με τις αριστοτεχνικές περιγραφές, σε κρατά σφικτά κοντά του.

Στη δεύτερη μόλις σελίδα, ο συγγραφέας βάζει τον ήρωά του, Hermann, να ορίσει με μια αυστηρή, λογική φράση τη στάση του απέναντι στα τυχερά παιχνίδια: «Το παιχνίδι με διασκεδάζει, αλλά δεν μου αρέσει να διακινδυνεύω το αναγκαίο, για να διεκδικήσω το περιττό». Λόγια που σγγίζουν την σοφία. Τώρα, το τι ακριβώς συμβαίνει και ο Hermann βαδίζει με θεαματικά καταστροφικό τρόπο προς τις αντίθετες με τη θεωρία του πράξεις, το αφήνουμε στον σπουδαίο Αλ. Σερ. Πούσκιν και το φλερτ του με την ισορροπία ανάμεσα στο πραγματικό και το υπερβατικό.

Στην μαυρόασπρη εικόνα, σκεπτικός ο συγγραφεάς σε παγκάκι της Αγίας Πετρούπολης, όπως φιλοτεχνήθηκε με μπρούντζο από τον γλύπτη R. Bach το 1900.