Το να αφορίσει η εκκλησία το έργο σου και κατόπιν δις το άτομό σου, αποτελούσε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα στίγμα βαρύ και ανεξίτηλο. Σε ανάγκαζε σε περιθωριοποίηση και φυγή. Βεβαίως κατά παρόμοιο τρόπο είχε συμπεριφερθεί η εκκλησία και στο πρώτο τέταρτο του δέκατου ένατου αιώνα, σε πλειάδα αγωνιστών και πρωταγωνιστών της εξέγερσης γεγονός που, για ευνόητους λόγους, δεν αποδίδεται στις σωστές του διαστάσεις μέχρι σήμερα.

Στην δίνη των αφορισμών έπεσε και ο Κεφαλλονίτης Ανδρέας Λασκαράτος για παρόμοιους «επαναστατικούς» λόγους. Ο συγγραφέας όπως σημειώνεται στο επίμετρο (σ.65), «σχολιάζει μεταξύ άλλων τον θρησκευτικό φανατισμό, την πολιτική διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις των ανθρώπων».

Αυτός ο σχολιασμός όπως πολύ σωστά επισημαίνεται, έρχεται με έναν πρωτότυπο τρόπο όπου ο Λασκαράτος εκθέτει δεξιοτεχνικά τις παθογένειες,  τις δεισιδαιμονίες , τον οπισθοδρομισμό, την βαναυσότητα, την εκμετάλλευση   που στεφάνωνε την κοινωνία της εποχής του, και τα οποία αυτά γνωρίσματα πέρασαν αυτούσια,  ακάθεκτα και στις επόμενες γενεές.

Προκειμένου να πετύχει τα παραπάνω αξιοποιεί αριστουργηματικά τον ζωικό κόσμο. Του δίνει νου, στοχασμό, κρίση και φωνή. Σε μια πρακτική όπου μπορεί να ερμηνευτεί και ως πρόδρομος της ζωοφιλίας, σε μια εποχή ατέρμονης φτώχιας, όπου μοιραία τα ζώα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, χρήσιμα εργαλεία.

Στην παρούσα συλλογή ενυπάρχουν τέσσερα διηγήματα. 1. Ιστορία ενός γαλόπουλου. (Διηγημένη από αυτό τον ίδιον εις τους αγριόγαλους). 2. Ιστορία ενός γαϊδάρου (Διηγημένη από αυτόν τον ίδιον εις τους γαϊδάρους του χωριού του). 3. Ιστορία μιας ουραγγουτάγγου (Διηγημένη από αυτή την ίδιαν εις το jardin des plantes θηριοτροφείον των Παρισίων). 4. Απομνημονεύματα ενός γαϊδάρου.

Σχεδόν σε κάθε αράδα ενός εκάστου εξ αυτών, ξεδιπλώνει μαεστρικά και θαρραλέα, ας μην λησμονούμε την εποχή, μέσω των πρωτότυπων αφηγήσεων των τετράποδων πρωταγωνιστών του, την κάθε χαμερπή, ζωώδη, εγωιστική συμπεριφορά των κυρίαρχων δίποδων.

Καταγγέλεται, ενίοτε με ειρωνεία, κάθε εγωιστική, πονηρή, συμπεριφορά και πράξη, καταδεικνύει πως το προσωπικό συμφέρον γκρεμίζει κάθε έννοια συλλογικότητας και ισορροπίας, ενώ προβάλει τα αποτελέσματα της κάθε είδους ανεξέλεγκτης εξουσίας που βρίσκει, ασφαλώς, την δύναμή της στην αμορφωσιά των εξουσιαζόμενων.

Με  προσεγμένη, ισχυρά στοιχειοθετημένη δουλειά και το επίμετρεο, που μας προσφέρει πλούσιες πληροφορίες τόσο για την ευρύτερη ζωή και δημιουργία του Α.Λ., όσο και για το χρονικό πλάισιο που έδρασε.