Την τελευταία Τετάρτη του Αυγούστου του 2018, η μικρή παρέα επιστρέφει οδικώς από τη Φωκίδα. Αποφεύγοντας τη διασταύρωση του Κάστρου και μην νιώθοντας άνετα στο κομμάτι Ορχομενός, Σωληνάρι, Αλίαρτος ακολούθησα την εναλλακτική διαδρομή μέσω Καρυάς. Οι ατελείωτες στενές ευθείες που διατρέχουν τον εύφορο κάμπο, είχουν  ελάχιστο κυκλοφοριακό φόρτο, αποκλειστικά από όσους εργάζονται στα χωράφια. Εκεί που μέχρι το 1931 δέσποζαν τα νερά της λίμνης Κωπαΐδας και η ελονοσία. Χρειάστηκε σχεδόν ένας αιώνας, για να ξεπεραστούν τεχνικά, οικονομικά, νομικά προβλήματα και να παραδοθούν 240.000 στρέμματα προς καλλιέργεια.

Λίγες εκατοντάδες μέτρα πριν από την βόρεια είσοδο στην Αλίαρτο, η γη τέμνεται από την κοίτη του Βοιωτικού Κηφισού ποταμού. H γέφυρα που υπάρχει λειτουργεί και ως φράγμα. Εκεί, δεινός σκιέρ, καθώς έκοβε για το σλάλομ του, σήκωνε  ομπρέλες νερού που φωτίζονταν από το απογευματινό φως. Προφανώς ήταν θιασώτης της σχολής σκι που λειτουργεί στη Θέση Αμμώτη. Ο συνδυασμός της δραστηριότητας, της ώρας, του τόπου άξιζε μερικά κλικ, αναμφιβόλως.

Φύγαμε από εκεί με την γαλήνια, ειρηνική, δροσερή εικόνα ενός ποταμού που προσέφερε ζωή στη γη, τροφοδοτούσε την Υλίκη και τέλος έδινε χαρά σε σπορτίφ τύπους. Ωστόσο, εν τω χρόνω, ήρθαν και άλλες εικόνες. Μια από αυτές με τις ειδήσεις, στις αρχές Απριλίου του 2020, όπου οι έντονα παρατεταμένες καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις εκεί, πλημμύρισαν χιλιάδες στρέμματα του Βοιωτικού κάμπου, καθώς υπερκέρασαν τα φράγματα και τα κανάλια που αδυνατούσαν να διαχειριστούν τους υδάτινους όγκους.

Και άλλες, εικόνες, όπως αυτή. Πρώτη Δευτέρα του Αυγούστου του 2024. Μόνος, ακολουθώντας το ίδιο δρομολόγιο επιστροφής από την Φωκίδα, αντίκρισα τούτη την πρωτόγνωρη αποτύπωση, της άδειας, αποστραγγισμένης  κοίτης.

Καθώς δε, έστρεψα το βλέμμα ακριβώς κάτω από τη γέφυρα, χιλιάδες νεκρά ψάρια κείτονταν στο βούρκο που στέγνωνε δημιουργώντας μια ανελέητη αποφορά.

Λίγες ώρες νωρίτερα, στο οδικό τμήμα ανάμεσα από Λευκαδίτι και Λιδορίκι στους πρόποδες της Γκιώνας, ο Μόρνος εναπόθετε το περιεχόμενό του στην τεχνητή λεκάνη που λειτουργεί από το 1981 τροφοδοτώντας με πόσιμο νερό την πρωτεύουσα. Το εναπόθετε δεν είναι και τόσο βέβαιο, αφού οι πλάτους δεκάδων μέτρων εκβολές του ποταμού είχαν μετατραπεί σε ένα μικρό, ρηχό, ρυάκι ελάχιστης ροής.

Η στάθμη του υδάτινου αποταμιευτήρα, σαφώς επηρεασμένη από τα καιρικά φαινόμενα κείται στα πιο χαμηλά της. Δεξιά διακρίνεται πάνω στο λόφο το κοιμητήριο του Λιδορικίου.