Στον κυβερνητικότερο της κυβερνήσεως ιστότοπο αναρτήθηκε συνέντευξη που παραχώρησε διανοητής σε κριτικό κινηματογράφου. Στο σύνολό της, κόμισε λιγότερα από τα εκατοντάδες σχόλια αναγνωστών που ακολούθησαν. Είναι μια συνθήκη που παγίως διέπει το εν λόγω σάιτ και ο υγιής αναγνώστης δυσκολεύεται να αποφασίσει αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό για την υπόσταση του ιστότοπου. Για να το ορίσουμε καλύτερα: Σε κανέναν ισορροπημένο, μη κουτσομπόλη, ενημερωμένο, πολίτη δεν θα έλειπε αν σήμερα το πρωί σταματούσε την λειτουργία του. Είναι δε περίπου βέβαιο, ότι σε πολλούς θα γεννιόταν και ένα αίσθημα ανακούφισης για την τροχοπέδη στο ισχυρό σύστημα της γιγάντιας προβολής της λαϊκογκλαμ κουλτούρας, της οποίας η συγκεκριμένη ιστοσελίδα είναι κορυφαίος πρεσβευτής - χορηγός. Πλην όμως θα έλειπε σε όλους, όσοι μέσα από τα αναγραφόμενα σχόλια, αποκτούν μια πληρέστερη εικόνα για το πώς σκέφτονται και ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, όσοι μιλούν και γράφουν την ελληνική γλώσσα.

Στο προκείμενο, οι αντιδράσεις για την συνέντευξη μοιράστηκαν ανάμεσα σε ένα κύμα υποστήριξης των απόψεων του διανοητού και στη χλεύη τους. Η πρώτη περιείχε τα συνήθη επιχειρήματα καθώς και ολίγα θαυμαστικά, επαινετικά. Η δεύτερη χωρίστηκε μεταξύ των πιστών της θρησκείας την οποία κατέκρινε ο διανοητής και με δυσκολία βρισκόταν κάτι ενδιαφέρον, πέραν από επίπεδους αφορισμούς. Στο άλλο μισό της κριτικής όμως, στο πιο οικουμενικό, υπήρχαν μερικά πολύ εύστοχα, ευφυή και νόστιμα σχόλια.

Όλοι έχουμε σημείο αφετηρίας, πορείες, ταλαιπωρίες, άτυχες στιγμές, σημαντικές αποφάσεις μα και κάποια σημεία, εν πρώτοις μικρά ή αδιάφορα, συχνά ξεχασμένα που όμως προσφέρουν περισσότερα στοιχεία για να μας χαρακτηρίσουν. Είναι κάτι σαν τις μικρές στιγμές μας.

Τη νύχτα της 17^ης προς τη 18^η Οκτωβρίου του 1976 διεξάγεται το ράλυ Παλάδιο. Απεδείχθη ένας επεισοδιακός αγώνας, με πολλά sortie de route, με τραυματισμούς αγωνιζομένων και θεατών, με ακύρωση ε.δ., με κάταγμα στο πόδι του πανταχού παρόντα Φ.Φ.Φ. του πατριάρχη των ημεδαπών ρέισιν φωτογράφων. Οι κυρίαρχες μορφές ήταν τρία ψευδώνυμα. Ο «Σιρόκο» που χειριζόταν το ταπεινό Gordini του Μ. Μακρινού, ο «Ιαβέρης» που δέθηκε στην ομάδας 1 Veloce και ο «Λεωνίδας» που επένδυσε στην ανωτερότητα της μαύρης, ομάδας 4, Carrera.

Ασφάλτινος ο αγώνας, ή «μαϊμού» κατά τα ειωθότα της εποχής, καθότι μόνον τα χωμάτινα ήταν αληθινά, γνήσια ράλυ, συνεπώς η ισχύς των αυτοκινήτων είχε τον πρώτο λόγο. Στις πρώτες οκτώ ετάπ ο τότε γενειοφόρος χοντρός γράφει επτά ταχύτερους χρόνους. Συντριπτική υπεροχή. Με την Veloce της ομάδας 1, των άντε 130 ίππων, των 4,5 στροφών από μια άκρη του τιμονιού στην άλλη και την πέμπτη ταχύτητα «να τη βάζει ο συνοδηγός» τόσο μακράν έκειτο, απέναντι στην υπερδιπλάσια ισχύ του κουπέ από το Zuffenhausen. Για να τεθεί άμεσα, αν οι οδηγοί της Veloce και της Carrera είχαν δουλειές με χρώματα, ο πρώτος θα ήταν ο Αλέκος Φασιανός  και ο δεύτερος ο κυρ-Αλέκος ο ελαιοχρωματιστής. Πίσω από το βολάν, ο ένας ήτο ο ορμητικός καλλιτέχνης και ο άλλος είς τηλεγραφητής του άσε πάτα άσε.

Με το νο 4 στην ε.δ. Άγιος Μερκούρης του εκτός πρωταθλήματος «Παλάδιου» του ’76, ο «Ιαβέρης» όπου κέρδισε με χαρακτηριστική άνεση τις 7 από τις 8 πρώτες ειδικές έχοντας στα τέσσερα άκρα της Veloce 70άρια, μαύρα, στρογγυλά, ράντιαλ CEAT, απέναντι στα ρέισιν του ανταγωνισμού. Τελικά θα εγκαταλείψει όταν το αξονάκι της αντλίας νερού παρέδωσε πνεύμα, αναγκάζοντας τον Μπούμπη να μουρμουρίσει. «Ε αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ». Σκυμμένος στις σημειώσεις του ο γενειοφόρος τότε, Κωστής Στεφανής.

Ε.δ. Κάλαμος, κατηφορική. Εκεί και το γνωστό Αμφιαράειο όπου κατά την αρχαιότητα, διεξάγονταν κάθε πενταετία μουσικοί, θεατρικοί, αθλητικοί αγώνες προς τιμήν του θεραπευτή Αμφιάραου. Στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα η παράδοση συνεχίστηκε με μηχανοκίνητους θεατρικούς και αθλητικούς αγώνες. Στο στοπ της ε.δ. αναμένει ο διανοητής ως φίλος, συνεργάτης, ως εξ ευωνύμων του οδηγού της Carrera, αλλά και διαφημιστής του, που διαδέχθηκε τον προηγούμενο ο οποίος αποπέμφθηκε με τρόπο ανάρμοστο.

Η Veloce γράφει 3΄:45΄΄ και αφήνει πίσω της την Carrera και όλους τους υπόλοιπους. Οι δυο οδηγοί ανταλλάσσουν χρόνους και τα λένε ήσυχα μέσα στη νύκτα μαζί με τον διανοούμενο, ο οποίος παίρνει θέση και αναφωνεί: «Ναι αλλά η Veloce είναι πολύ γρήγορο αυτοκίνητο». Ο οδηγός της Carrera αρνούμενος το υποστηρικτικό μέχρι λειχίας σχόλιο σχολιάζει: «Τι λέτε κύριε, τα μισά μας άλογα έχει». Μολοντούτο, την επόμενη χρονιά ο διανοητής μας ενημέρωσε τι οδηγούν οι ξύπνιοι.

Κάπως έτσι αίρονται πολλά, όπως οι σπουδές, το κοινωνικό στάτους και η μόρφωση που δεν σημάνει πάντα καλλιέργεια, τίθεται σε κρίση. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι η εμπλοκή, με οποιοδήποτε τρόπο, στους αγώνες αυτοκινήτων ειδικά στην Ελλάδα, έχει μια μοναδική ιδιότητα να μας αποκαλύπτει πράγματα, ιδιότητες, χαρακτήρες, συμπεριφορές που αλλιώς θα ήταν κρυμμένα.

Έτσι συνέβη όλως εσχάτως και με την αλλαγή της ηγεσίας στην ανώνυμη εταιρεία που ελέγχει την τύχη της Ενώσεως. Το πώς προεβλήθη το πορτρέτο του διαδόχου είχε το ενδιαφέρον του, και τα σχόλια που ακολούθησαν ακόμα περισσότερο, σχετικά με την εμπλοκή του στο χώρο των αγώνων αυτοκινήτου και ουχί μόνον.

Τονίσθηκαν γεγονότα μικρής σημασίας, διογκώθηκαν θέματα ελάχιστης αξίας, πάντα στο πλαίσιο της κλικοφορίας από ένα αδέσποτο κοινό. Ταυτόχρονα ξεχάστηκαν άλλα μικρά που μας οδηγούν σε μεγάλα συμπεράσματα. Τα μισθωμένα λεωφορεία με θεατές, η αρπαγή των καυσίμων και το σπριντ εξόδου, η αδιανόητη φιλαυτία στις σ.Τ των Δ.Ρ.Α., τα καλλιστεία στα πάρτυ τίτλου, η λιγωτική λατρεία λίγων πληκτρολογίων, η εκλογή και η άμεση παραίτηση από την προεδρία της ομοσπονδίας, ο τρόπος της αντιπαλότητας που επέλεξε στο μότοσπορ κλπ.

Στα σχόλια έπεσαν και ονόματα. Virtuoso, Mockett, και άλλα από τον προηγούμενο αιώνα. Μια πρώτη εκτίμηση είναι πως ο υγιής και ενημερωμένος μεν, φόλα Αεκτσής δε, παραμένει επιφυλακτικός. Οψόμεθα.