sir F. Williams - (06.11.2010) PDF Print E-mail

Σε πρώτο πρόσωπο, θυμάμαι με πόση δυσκολία σήκωνα την μηχανή για να φωτογραφήσω τον Frank Williams. Είχα ένα σεβασμό τόσο πηγαίο που σχεδόν ντρεπόμουν να σηκώσω μηχανή.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, από εκείνο το τροχαίο του Μαρτίου του ‘86 στο δρόμο για το αεροδρόμιο της Νίκαιας μέσα σε ένα Sierra. Τα βαριά τραύματα στην σπονδυλική του στήλη τον άφησαν παράλυτο για την υπόλοιπη ζωή του. Ήταν 44 ετών. Βρισκόταν στην ακμή της δημιουργίας του. Η ομάδα, κατ’ εξοχήν δικό του δημιούργημα με την πολύτιμη συμμετοχή του σκληροτράχηλου μηχανικού Patrick Head, μετρούσε ήδη 4 τίτλους. Δύο οδηγών (’80, ’82) και δύο κατασκευαστών (’80, ’81). Άλλοι θα είχαν λυγίσει. Εκείνος όχι. Έμεινε σχεδόν ένα χρόνο μακριά από τα pit lane και επέστρεψε.

Με μεγαλύτερη μαχητικότητα από τότε που νεαρός έτρεχε σε δρόμους μεγάλων αποστάσεων, από τότε που προσπαθούσε να κερδίσει τον επιούσιο ως μηχανικός. Επέστρεψε και δημιούργησε την τρίτη πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία της F1.

Επέστρεψε και ανάγκασε ονόματα όπως o Ayrton, ο Prost, ο Mansell να διαγκωνίζονται ποιος θα υπογράψει με την ομάδα του για να οδηγήσουν τις ασυναγώνιστες FW.

Πλέον αυτών, ο Αυστραλός Alan Jones, ο Φιλανδός Keke Rosberg, ο Βρετανός Damon Hill, ο Βραζιλιάνος Nelson Piquet, o Καναδός Jacques Villeneuve. Όλοι έγιναν πρωταθλητές στα μονοθέσιά του. Όλοι πλην του Ayrton.

Ήταν η τροποποιημένη κολόνα τιμονιού, ο καταραμένος τείχος στη Tamburello της Imola και το φρικτό σημάδι του τροχού που αφαίρεσαν τη ζωή του Βραζιλιάνου μέσα στην άτυχη FW16 την πρωτομαγιά του ‘94. Εκείνο το μονοθέσιο, δεν είχε καμιά σχέση με τις κυρίαρχες FW του ’92 και ’93 καθώς μετά τις επεμβάσεις της F.I.A. είχαν αφαιρεθεί οι ενεργητικές αναρτήσεις. Είχε ταχύτητα αλλά ήταν δύσκολη, πολύ δύσκολη οδηγικά, καμιά σχέση με τους περίπατους που έκαναν οι Mansell και Prost τις προηγούμενες χρονιές.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το τίμημα το κατέβαλε η Williams, το κατέβαλε η Βραζιλία και ολόκληρο το autosport. O Ayrton χάθηκε. Έτσι είναι αυτό το σπορ.

Η ομάδα όμως συνέχισε. Κέρδισε 2 double τη διετία ’96 – ’97 με Damon και Jacques, άξιους συνεχιστές, άξιων πατεράδων. Στη συνέχεια υποχώρησε, κάτω από την πίεση παραδοσιακά μεγάλων ομάδων όπως οι Ferrari, McLaren, ανέλιξη μικρότερων όπως η Renault.

Πριν λίγο, Σάββατο 6 Νοεμβρίου στο βροχερό Interlagos, ο Nico Hulkenberg έφερε την FW32 σε μια γνώριμη, αλλά ξεχασμένη για την ομάδα θέση. Στην pole! Ήταν η πρώτη του και η πρώτη της ομάδας μετά από σχεδόν πεντέμισι χρόνια. Από εκείνο το μεσημέρι του τελευταίου Σαββάτου του 2005, όταν ένας άλλος Nick, ο Heidfeld, έφερνε την Williams - B.M.W. πρώτη στο grid του Ευρωπαϊκού Grand Prix, στην πίστα του Nurburgring. O Γερμανός πιλότος τότε, ολοκλήρωσε στη δεύτερη θέση, με πρώτο τον Alonso.

Αν επαναληφθεί κάτι τέτοιο αύριο Κυριακή (7/11ου), ο Ισπανός ίσως εξασφαλίσει τον πρώτο του τίτλο με τη Scuderia (σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα των διωκτών του) και ο Nico την καλύτερο φετινό αποτέλεσμα της Williams .

H ομάδα βέβαια, είναι μακριά από τη χρυσή περίοδο που ξεκίνησε το 1980 και μέχρι το 1997, είχε κατέκτησε 9 τίτλους κατασκευαστών, έναν στους δύο, αλλά παραμένει μια αδιαφιλονίκητη αξία στο χώρο, υπό την ηγεσία του 68χρονου σεβαστού sir Frank!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στο Interlagos, η Williams πανηγύρισε την 126η pole position της ιστορίας της. Η -βάσει τίτλων- τρίτη πιο πετυχημένη ομάδα στην ιστορία της Formula 1 απαριθμεί: 9 Παγκόσμια Πρωταθλήματα κατασκευαστών (ένα παραπάνω από την McLaren), 7 Πρωταθλήματα οδηγών, 113 νίκες, 130 ταχύτερους γύρους αγώνα, 296 παρουσίες στο βάθρο , 33 1-2 σε αγώνες και 2.665 βαθμούς.

 

 

 

αναρτήθηκε και στο wmotors.gr