Vic - (Τρίτη 15 Μαρτίου 2022) PDF Print E-mail

Ο Vic Elford άφησε τα εγκόσμια για τα όποια επέκεινα, και μαζί του αναχώρησε άλλο ένα κομμάτι μιας εποχής της οποίας η γοητεία έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Γεννημένος τον Ιούνιο του ’35 στο Peckham του νότιου Λονδίνου, ο V.E. αποτέλεσε ένα λαμπρό παράδειγμα εκείνου που μέχρι τη δεκαετία του ΄70 αποκαλούσαν all rounder.

Γιατί την ακρίβεια ήταν ο ορισμός του all rounder.

Mε νίκες στο rallye Monte Carlo, στα 1.000 χλμ του Nürburgring, στο Targa Florio, στην κατηγορία του στις 24 ώρες του Le Mans και τέταρτη θέση στο ντεμπούτο του στην F1, δεν θα μπορούσε να περιγραφεί πιο πετυχημένα.

Ασφαλώς να μην εξαιρεθεί και η επίσκεψή του στον τόπο μας στο ΙΔ΄ Δ.Ρ.Α. τον Μάιο του 1966.

Ακολουθούν, λίγες στιγμές της εποχής του.

Στο Peckham, στην γειτονιά και στην εποχή που γεννήθηκε, άνοιξαν στην Queens Road, ο George Scott Williamson και η Innes Pearse το Κέντρο Υγείας Pioneer. Σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν ένα μεγάλο πείραμα για την επίδραση του περιβάλλοντος στην υγεία. Το «Experiment» στρατολόγησε 950 οικογένειες με ένα σελίνι (5 p) την εβδομάδα. Τα μέλη εντάχθηκαν σε ένα σύγχρονο αθλητικό σωματείο με εγκαταστάσεις για σωματική άσκηση, παιχνίδια, εργαστήρια και κοινωνικές συναναστροφές χωρίς υποχρεωτικό πρόγραμμα.

Ο πόλεμος που ξέσπασε αργότερα ανέτρεψε όλες τις ισορροπίες και όπως όλα τα πεντάχρονα του Μαίου του ’40, μάλλον δεν θα θυμόταν την εκκένωση της Δουνκέρκης και την μεγάλη δοκιμασία της πατρίδας του.

Η καριέρα του ως επαγγελματίας οδηγός αγώνων, ξεκίνησε στα 29 του, το 1964, οδηγώντας Cortina Lotus για λογαριασμό του μπλε οβάλ. Σημειώνει νίκες και διακρίσεις. Στην Ελλάδα μετέχει στο επεισοδιακό, από πλευράς ενστάσεων και αποτελεσμάτων, ΙΔ΄ Δ.Ρ.Α.  και αποκλείεται στο πλαίσιο μιας σοβαρής διαμάχης ανάμεσα στην ομάδα του και σε εκείνη της  Β.M.C., στα προεόρτια ενός  επερχόμενου άκρως ανταγωνιστικού επαγγελματισμού. H κόκκινη Cortina του φέρει το νο 64, συνοδηγός του είναι ο John Davenport.  Δυο νούμερα πιο πίσω ξεκινούσε, στο πρώτο του Δ.Ρ.Α. ο 23ετής, τότε, Bjorn Björn Waldegård.

H δεξιοτίμονη Cortina Lotus των Vic Elford - John Davenport στο Θέρμο του ΙΔ΄ Δ.Ρ.Α.


και στο χωμάτινο κατέβασμα προς την Σπερχειάδα, που λίγα χρόνια αργότερα ορίστηκε ως ε.δ. Τσούκα.

 

Το 1967, που τον βρίσκει να οδηγεί 911, στέφεται πρωταθλητής Ευρώπης ράλυ. Tο 1968 κερδίζει το rallye Monte Carlo και μόλις μια εβδομάδα αργότερα από τους πάγους των Άλπεων, επικρατεί στη ζέστη της Φλόριντα στις 24 ώρες της Daytona, με την 907, στην πρώτη νίκη του συγκεκριμένου μοντέλου σε 24ωρο αγώνα μαζί με τον Jochen Neerspasch. Ένα μήνα αργότερα το ίδιο ζευγάρι πλασάρεται δεύτερο στις 12 ώρες του Sebring.

Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, συμμετέχει με τον Umberto Maglioli στο 52ο Targa Florio. Χάνει 18 λεπτά στον πρώτο, από τους δέκα συνολικά γύρους λόγω κλαταρισμένου ελαστικού, και καταφέρνει μετά από επική αντεπίθεση, οδηγώντας μια 907 2,2, να επικρατήσει στο Piccolo Circuito delle Madonie. Είναι μια εποχή αλλόκοτης ανδρείας, που ξετυλίγεται και ορεινά της Σικελίας.

Δυο μήνες αργότερα, κάνει το ντεμπούτο του στην F1 και τερματίζει τέταρτος, στη Rouen, σε έναν αγώνα που σημαδεύτηκε από τον θάνατο του  Jo Schlesser, όταν η Honda RA302 που οδηγούσε ανετράπη και ανεφλέγη. Να σημειωθεί ότι ο Schlesser, επιλέχθηκε όταν ο οδηγός της Honda F1, John Surtees, αρνήθηκε να οδηγήσει το νέο σασί, επιλέγοντας το παλαιότερο πλαίσιο RA301, καθώς θεώρησε ότι το νέο δεν ήταν ασφαλές.

Κατά τη διάρκεια των 24 Hours of Le Mans του 1972 έγινε μάρτυρας ενός ακόμα βίαιου θανάτου. Στην ευθεία μεταξύ Mulsanne και Indianapolis, η Lola T280-Cosworth του Σουηδού Jo Bonnier συγκρούστηκε με τη Daytona που οδηγούσε ο Ελβετός Florian Vetsch. Ο Vic Elford, ακολουθούσε οδηγώντας μια εργοστασιακή Tipo 33TT3 και το τελευταίο που είχε δει από τη Lola του Bonnier ήταν ότι «περιστρεφόταν μέσα τα δέντρα σαν ελικόπτερο», πάνω από τις μπαριέρες.

Ακολούθως ακινητοποίησε το αυτοκίνητο του για να βοηθήσει τον Vetsch να ξεφύγει από τη φλεγόμενη Daytona του. Όταν άνοιξε την πόρτα, βρήκε το πιλοτήριο άδειο, καθώς ο οδηγός είχε ήδη ξεφύγει από τις φλόγες. Οι κάμερες συνέλαβαν την πράξη του και ο V.E. ονομάστηκε Ιππότης του Εθνικού Τάγματος Αξίας (Chevalier de l'Ordre National du Mérite) από τον Γάλλο Πρόεδρο Ζωρζ Πομπιντού.

Έτσι ήταν το motorsport τότε, όταν ο Elford και οι συν αυτώ, συμμετείχαν διακρινόμενοι σε κάθε μορφή αγώνα, όπως στο παγκόσμιο πρωτάθλημα sports car όπου είχε το ρεκόρ ταχύτερου γύρου στις εξής πίστες: Nürburgring, Daytona, Sebring, Norisring, Monza, Buenos Aires, Road Atlanta, Laguna Seca, Riverside.

52o Targa Florio, 1968. Mε το νο. 224 και τον Umberto Maglioli στην 907


Στα 1.000 χλμ του Nürburgring του 1970, με την 908 που μοιράστηκε με τον Kurt Ahrens Jr.


Πέρα από την πενταετή περίοδο που συμμετείχε με τα θαυμαστά τετράτροχα του Zuffenhausen, αγωνίστηκε επίσης με Triumph, Chaparral, Shadow, Cooper, Lola, Chevron.

Κατοικούσε μόνιμα στη Φλόριδα και το 2006 σε μια συνέντευξή του, ερωτήθηκε αν έχει ακόμα κάποια 911 και απάντησε: «Όχι, είναι πολύ ακριβή. Στη Φλόριδα αυτό που χρειάζομαι είναι ένα συνηθισμένο αυτοκίνητο, να πηγαίνω για ψώνια, και όταν το αφήνω στο αεροδρόμιο να ξέρω ότι όταν επιστρέψω θα το βρω στη θέση του. Οδηγώ ένα Escort επταετίας».

Σχετικά με την τιμή που χρίστηκε Ιππότης δήλωσε: «Ήμουν πολύ περήφανος, αλλά θα προτιμούσα να μην ήμουν παρών σε ότι συνέβη. Δεν ένιωσα ότι έκανα κάτι ιδιαίτερο. Αν η ζωή ενός οδηγού κινδυνεύει, είναι απολύτως φυσιολογικό να προσπαθήσεις να τον σώσεις.»

Έκτοτε όλα έχουν μεταβληθεί. Ας μην σταθούμε στις διακρίσεις του don Fernando στο Le Mans και στο Paris Dakar. Συνέβησαν στο μεσοδιάστημα της απομάκρυνσής του από την F1. Προφανώς αυτά δεν σημαίνουν ότι οι «παλιότεροι οδηγοί ήταν καλύτεροι».

Είναι οι εποχές που έχουν αλλάξει, η εξειδίκευση, η τρομερή δημοσιότητα, ο άκρατος επαγγελματισμός, όπου τα μπουμπούκια των all roundres δεν δύνανται να ανθίσουν.
Eίναι οι εποχές, που δεν αφήνουν να υπάρξει ένας νέος Nino Vaccarella, που τις καθημερινές δίδασκε σε σχολείο του Παλέρμο και τις Κυριακές επικρατούσε στο Le Mans, στο Sebring και στο Targa Florio, ή συμμετείχε σε αγώνες της F1.
Είναι οι εποχές, που αποκλείουν την εικόνα του καπνίζοντα Vic, μετά από ένα πλούσιο Σιτσιλιάνικο τραπέζι, να μιλά για τον αγώνα αφού έχει ντριφτάρει με περισσεύματα θάρρους δύστροπα αυτοκίνητα, ανάμεσα από γκρεμούς και πεζοδρόμια χωριών στα υψώματα της Σικελίας.

Vic Elford - 10 Ιουνίου 1935 Peckham Λονδίνο - 13 Mαρτίου 2021 Florida Η.Π.Α.