Σεπτέμβριος και ράλυ Δ.Ε.Θ. - (Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

Η Διεθνής Έκθεσις Θεσσαλονίκης (Δ.Ε.Θ.) διοργανώθηκε για πρώτη φορά στον μεσοπόλεμο. Το 1926 για την ακρίβεια. Δυο χρόνια αργότερα κάνει την πρώτη του επίσκεψη, Έλλην πρωθυπουργός. Ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Θα συνεχίσει να γιγαντώνεται μέχρι το '40, οπότε, για μια δεκαετία θα παραμείνει ανενεργή. Στην αποχώρησή τους, οι Γερμανοί ανατίναξαν τις κτιριακές εγκαταστάσεις της.

Το 1951, στις απόπειρες επούλωσης των τραυμάτων της φοβερής δεκαετίας του '40, ξεκινά πάλι τις δραστηριότητές της και δεκάεξι χρόνια αργότερα, το 1967, λίγους μήνες μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα, θα είναι η πρώτη φορά όπου οι ένοπλες δυνάμεις συμμετέχουν με δικό τους περίπτερο. Την πρηγούμενη χρονιά, το ΄66, λίγες μέρες πριν την έναρξη της 31ης Δ.Ε.Θ. διοργανώθηκε για πρώτη φορά το ράλυ της Δ.Ε.Θ. από το γραφείο της Ε.Λ.Π.Α. βορείου Ελλάδος. Λίγες εικόνες από εκείνη την περίοδο θα φωτίσουν, κάπως, ένα παρελθόν όχι και τόσο κοντινό.

Σεπτέμβριος '68, και το αυτοκίνητο έχει αρχίσει να εξαπλώνεται, πέρα από τα όνειρα του μέσου έλληνα πολίτη και στους δρόμους της χώρας. Παρούσα στην 32η Δ.Ε.Θ. και η κρατική αυτοκινητοβιομηχανία της ενωμένης Γιουγκολαβίας. Εικοσίενα χρόνια αργότερα, τα νατοϊκά αεροπλάνα θα ισοπέδωναν τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της Zastava, κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Κόσοβο.

 

Το '68, λοιπόν, διοργανώθηκε το Γ' Δ.Ε.Θ. και ήταν η τρίτη φορά που προσμετρούσε στο νεοσύστατο, εκείνη την εποχή, πανελλήνιο πρωτάθλημα ράλυ, το τέταρτο.

Το '68 επίσης, ηταν η χειρότερη, μέχρι τότε, χρονιά για το Ελληνικό μότορσπορ. Αργότερα θα έρχονταν σημαντικά χειρότερες. Μια σειρά από κακώς κείμενα, ένα πρωτόγνωρο κύμα ενστάσεων, εφέσεων οδήγησε το σπορ, το '68, σε σοβαρή κρίση.

Ένας από τους αγώνες που βρέθηκαν στο προσκήνιο της αναταραχής ήταν και το Δ.Ε.Θ., όπου αποκλείστηκαν τα τρία πρώτα πληρώματα.

Και τα τρία από την βόρεια Ελλάδα.

Ταχύτερος όλων ο Σταύρος «Βόρειος» Γεωργιάδης, που συμμετείχε με Lancia Fulvia HF, ως μια Ελληνική εκδοχή του Sandro Munari,  υπήρχε άλλωστε και κάποια εμφανισιακή ομοιότητα, με τον Βορειοελλαδίτη σαφώς πιο γοητευτικό.

Στην εικόνα με μελαγχολικό υπομειδίαμα, υποπτευόμενος, πιθανόν, την μελλοντική εξέλιξη.

Δεύτερος, τερμάτισε ο πρωταθλητής Τουρισμού του '62 και του '63,  Γιώργος Ραπτόπουλος, με το εικονιζόμενο Auδi super 90 και το γνωστό επιθετικό του στυλ.


Τρίτος και ως συνήθως χειμαρρώδης , ο Θεολόγης Καλεμτζάκης με το ψευδώνυμο «Όζελοτ», και την Lotus Cortina.

Αδιάφορο ιστορικά ποιός κέρδισε, τον αγώνα, στα χαρτιά. Η διαφορά του με τους πρώτους, ήταν πελώρια. Η ιστορία μπορεί να τον λησμονήσει, κυρίως διότι ευνοήθηκε σε δυο άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, μέσα στην ίδια χρονιά.

 

Β' ράλυ Δ.Ε.Θ. Σεπτέμβριος 1967. Με φόντο τον λευκό Πύργο, η λευκή Alfa Giulia που χάρισε την προηγούμενη χρονιά τον τίτλο του πρωταθλητή ταχύτητας πριν τα 22 του χρόνια στο Γιάννη «Μαύρο» Μεϊμαρίδη, ετοιμάζεται να πάρει εκκίνηση. Στο δεξί κάθισμα ο Νίκος Ζουμπρούλης. Αρκετός κόσμος, στο σημείο, κάποιοι έχουν αναρριχηθεί  στο στέγαστρο του Αριστοτέλειου.

 

Από τον ίδιο αγώνα, ο Γιώργος «Μέλας» Μεϊμαρίδης μόλις έχει λάβει εκκίνηση και εικονίζεται μπροστά από το cine Αλέξανδρο που προβάλλει τη Σίσσυ με την Romy Schneider, ενώ απέναντι, το Κ.Θ.Β.Ε. ανεβάζει τις Τρωάδες του Ευριπίδη, με τίτλο Τρωαδίτισσες.

 

Την επόμενη μέρα, έξω από το Καυτατζόγλειο, γίνεται ο τερματισμός. Τον αγώνα κερδίζουν οι Στ. Γεωργιάδης - «Μακρής» με Cooper, εκονίζονται δεξιά με δεύτερους τους Σωτ. «Είπωρχ» Σοφιανόπουλο - Μηνά Βουρδουμπάκη με B.M.W. 180 Ti. Στην μέση ο Άλκης Στέας.

 

Ο οποίος Άλκης Στέας, ένα χρόνο νωρίτερα, τo '66, συμμετείχε στο Α' ράλυ Δ.Ε.Θ., τερματίζοντας στην δέκατη θέση, με το εικονιζόμενο Sunbeam Rapier και συνοδηγό τον Πετρίδη.

 

Είκοσι χρόνια αργότερα, ο Θεολόγης Καλεμτζάκης παρέμενε στο προσκήνιο και τον Σεπτέμβριο του '86, στο 20ο ράλυ Δ.Ε.Θ. πάλεψε ειδική με ειδική, χιλιόμετρο με το χιλιόμετρο με το έτερο βορειοελλαδίτη άσσο, Κώστα Χαμπή. Αμφότεροι με Ascona 400, πανέμορφα rally cars της εποχής. Θα κερδίσει  6 ετάπ, έναντι 4 του Τζίγκερ και δυο του Χαμπή, αλλά θα χάσει τον αγώνα, από τον συντοπίτη του. Στην εικόνα από το δεύτερο πέρασμα της  ειδικής Πανόραμα, την οποία και κέρδισε με μόλις ένα δευτερόλεπτο διαφορά από τον Χαμπή. Δίπλα του ο Ακύλας Μαυρίδης.

 

Ας επιστρέψουμε στο '67, για να μνημονεύσουμε τρία πρόσωπα που έχουν εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Με το νο 12 το κόκκινο Cooper S του Σταύρου Ζαλμά, μερικές στιγμές πριν την εκκίνηση του Β' ράλυ Δ.Ε.Θ. Στο άκρο δεξιά ο Σαράντης Αποστολίδης συνοδηγός του Σταύρου σε εκείνον τον αγώνα. Στο κέντρο, η Αλεξάνδρα θυγατέρα του Σαράντη, λίγο μετά τα 20 της χρόνια, τότε.

Η εγκατάλειψη του πληρώματος, στέρησε στον οδηγό εκείνη την χρονιά, και την τελευταία του πιθανότητα να κατακτήσει για τρίτη συνεχή φορά τον τίτλο του πρωταθλήματος ράλυ. Δίπλα με το νο 14, το πράσινο Cooper S του Γιώργου «Μέλα» Μεϊμαρίδη.