U.S.A. all the way (p.ΙΙ) – (Σαββάτο 19 Ιανουαρίου 2019) PDF Print E-mail

Ψηφίστηκε στις Η.Π.Α., όπως είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, ο νόμος για δικαιώματα των πολιτών ο περίφημος o περίφημος Civil Rights Act του ΄64, τούτο όμως δεν σήμαινε ότι λύθηκαν τα προβλήματα. Ήταν μόνο ένα νομικό πλαίσιο που θα συναντούσε πολλά εμπόδια μέχρι να γίνει συνείδηση του Αμερικάνου πολίτη.

O J. Watson στα νειάτα του                                      και στην τρέχουσα δεκαετία

Έκτοτε πέρασαν πενήντα πέντε χρόνια, αλλά κατά πως φαίνεται το ξερίζωμα τoυ καθεστώτος των διακρίσεων αποτελεί ακόμα στόχο και όχι κατάκτηση. Πριν λίγα 24ωρα, μάλιστα, έφτασε η είδηση της  αφαίρεσης των επιστημονικών, τιμητικών τίτλων του James Watson, για αυτούς ακριβώς τους λόγους.

Γεννημένος εκεί και τότε που μεσουρανούσε το άστρο του Al Capone, το ’28  στο Σικάγο. Στο πανεπιστήμιο αυτής της πόλης σπούδασε ζωολογία, έκαμε διδακτορικό στη χημεία, δίδαξε βιολογία στο Harvard και το 1962 μαζί με τους Βρετανούς  Francis Crick, Maurice Wilkins μοιράστηκε το βραβείο Νομπέλ Ιατρικής «για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με τη μοριακή δομή των νουκλεϊνικών οξέων και τη σημασία της για τη μεταφορά πληροφοριών στο ζωντανό υλικό». Σε πιο κατανοητά Ελληνικά, σημαίνει ότι ανακάλυψαν την δομή του DNA, αυτήν την ακαταλαβίστική, για μας τους πολλούς διπλή έλικα που καθορίζει γενετικές επιλογές.

Στα 91 του πια, φιλοξενούμενος σε γηροκομείο, επέμεινε σε παλαιότερες δηλώσεις του όπου είχε υποστηρίξει πως:  «οι άνθρωποι αφρικανικής καταγωγής έχουν χαμηλότερη νοημοσύνη, κάτι που οφείλεται σε γονιδιακές διαφορές, μια ανισότητα που, η οποία επιβεβαιώνεται και από όσους έχουν μαύρους εργαζόμενους».

Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, καθώς το εργαστήριο Cold Spring Harbor της Νέας Υόρκης ανακοίνωσε ότι ανακαλεί τους τίτλους του ομότιμου πρύτανη, ομότιμου καθηγητή και επίτιμου μέλους του διοικητικού συμβουλίου του ερευνητικού κέντρου. Ο J.W., είχε διατελέσει διευθυντής του εργαστηρίου το 1968, πρόεδρος το 1994 και πρύτανης το 2004.

Μια απάντηση στις απόψεις του Watson πάντως, δίνεται και στην ταινία Hidden Figures του 2016, μια καταγραφή πραγματικών γεγονότων.

Τρείς νεαρές γυναίκες με μαύρο δέρμα, οι Katherine Johnson, Dorothy Vaughan, Mary Jackson, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια των αποκλεισμών που υπήρχαν στο τέλος της δεκαετίας του ’50, όχι μόνον θα προσληφθούν στην Ν.Α.S.A. αλλά θα αποτελέσουν και μαθηματικές διάνοιες, οι υπολογισμοί των οποίων κρίθηκαν ως απαραίτητοι για τα διαστημικά προγράμματα.

Την επόμενη χρονιά, το 2017, γυρίστηκε η ταινία Get out, που κατοχυρώνεται στην κατηγορία τρόμου. Παραγωγή που με αυστηρά κριτήρια τοποθετείται στις b movies. Αφελές σενάριο, ανεκτές ερμηνείες, σε ένα πλαίσιο φανταστικό, απειλητικό με κάποιες δόσεις χιούμορ.

Η μεγάλη επιτυχία όμως είναι, ότι κόστισε μόλις 4,5 εκατ. δολάρια και συγκέντρωσε εισπράξεις κατά 56 φορές μεγαλύτερες, δηλαδή κάτι παραπάνω από ένα τέταρτο του δισεκατομμυρίου, για την ακρίβεια 255,4 εκ. δολάρια.

Η υπόθεση αφορά ένα νεαρό ζευγάρι, το αγόρι μαύρο η κοπέλα λευκή, που επισκέπτεται τους γονείς της κοπέλας στο εξοχικό τους και η υπόθεση εξελίσσεται κυρίως, πάνω στις διαφορές της λευκής με την μαύρη φυλή.

Η σημερινή Αμερική ταλαιπωρείται ακόμα από πολλές παθογένειες, όπως τα τραύματα που γεννιούνται μεταξύ της λευκής και της μαύρης φυλής ή με τις εξωσυζυγικές σχέσεις ανθρώπων με εξουσία στα χέρια τους. Τα γεγονότα δείχνουν, πως είναι απρόθυμη να απαλλαγεί από αυτές.

Η πρόσφατη αντίδραση του προέδρου των Η.Π.Α. D. Trump, για την ερωτική περιπέτεια του μεγιστάνα Jeff Bezos, μας κάνει να νοσταλγήσουμε την ευφυία ακόμα και ενός G. W. Bush.

«Πολύ λυπήθηκα όταν πληροφορήθηκα ότι ο Τζεφ Μπόζο καταστράφηκε από έναν ανταγωνιστή του, του οποίου το ρεπορτάζ, κατά την άποψή μου, είναι πολύ πιο ακριβές από εκείνο της εφημερίδας συμφερόντων του, της Washington Post της Amazon. Ελπίζω η εφημερίδα να περάσει σύντομα σε καλύτερα και πιο υπεύθυνα χέρια»