Τα «οκτάρια» του Δ.Ρ.Α (ΙΙ) - (Πέμπτη 31 Μαίου 2018) PDF Print E-mail

το δεύτερο μέρος από τα «οκτάρια» του Δ.Ρ.Α., έχει ως ακολούθως:

1978

Το ’78 το Aκρόπολις γιορτάζει το αργυρό του Ιωβηλαίο. Η Ford δεν έρχεται και η Fiat σε πλήρη σύνθεση με SandroMunari, WalterRöhrl  και MarkuAlen κατακτά μια άνετη νίκη, αφού ο Ove Αndersson και ο J.L. Therier με Celica δεν κατάφεραν να τερματίσουν. Ο Νορμανδός πάντως πρόλαβε να γράψει τρείς ταχύτερους χρόνους με όλους μέσα, ενώ ο Οve με δέκα λεπτά καπέλο έως την πρώτη Καλαμπάκα, όπου έφθασε 23ος, προδόθηκε από τον κινητήρα της Celica στο Λάδωνα, ενώ έχει κερδίσει εμφατικά Νεμούτα , Νεοχώρι Ι , Νεοχώρι ΙΙ, βρισκόταν στην 5η θέση και πάλευε να ανέβει. Ο αγώνας είχε μήκος 2.763 χλμ. και 54 ε.δ.

Παραμονές του αγώνα του ’78, ο W. Röhrl είπε από αυτά τα πράγματα που λέγονται μεταξύ σοβαρού και αστείου, Κάτι του τύπου: «Κέρδισα το ’75 με Opel, θα κερδίσω φέτος με FIAT». Σοβαρό ή αστείο, ο Γερμανός το είπε και το έκανε. Στην εικόνα από τον τεχνικό έλεγχο με τον συνοδηγό του C. Geistdorfer. Η νίκη κρίθηκε μέσα στο λασπωμένο Βέρμιο όπου στα 38 χιλιόμετρά του, το Γερμανικό πλήρωμα του 131 φιλοδώρησε με 85 δευτερόλεπτα τους ομόσταβλους Φιλανδούς.

 

Λασπωμένη και βροχερή Μακεδονία με τουμπαρισμένο, τραυματισμένο αυτοκίνητο δεν ήταν και η καλύτερη πρόταση. O Anders Kullang περιμένει με το Kadett στο control της Ασπροκλησσιάς, υπό καταρρακτώδη βροχή, για να ξεκινήσει την ειδική. Το τουμπάρισμα το χρεώθηκε, πολύ νωρίτερα, συνέπεια του καταιγιστικού του ρυθμού στα τελειώματα της Αλυκής.

 

1988

Το 1988, η κυριαρχία των Lancia δεν ήταν μόνον καθολική ήταν και συντριπτική, αφού κατέλαβαν τις πρώτες 4 θέσεις αν και μέχρι την 20η , από τις 32 συνολικά ε.δ., η απειλή από το συνδυασμό Juha Κankkunen – Juha Pironenn Celica ήταν σαφής.Το μήκος του αγώνα είναι 1775 χλμ.

Με τις 037 δυσκολεύτηκε, με τις S4 δεν ένοιωσε άνετα, αλλά με τις Integrale όχι μόνον ταίριαξε αλλά ομολογουμένως του έκαναν όλα τα χατίρια, εκείνη τη διετία. Δυο νίκες στο Ακρόπολις, δυό πρωταθλήματα. Στην εικόνα ο Miki Biasion και ο Τiziano Siviero ανεβαίνουν την ε.δ. Δωρικό, μέσα σε ένα λαμπρό τοπίο έχοντας στο φόντο την τεχνητή λίμνη του Μόρνου.


Χρονιά προσαρμογής το ‘88 για τη Toyota, αλλά οι δυο Juha, απείλησαν ανοικτά μέχρι να εγκαταλείψουν από τούρμπο στη Συκέα. Στην εικόνα οι πρωταθλητές πιέζουν τη Celica στα σκληρά χώματα της ε.δ.Αγ. Σωτήρα.

 

1998

Δυο χρόνια μετά την πρώτη νίκη του στην Ελλάδα, ο McRae σημειώνει την δεύτερη βασισμένος τόσο στις ικανότητές του, όσο και στην τύχη αφού ένα στιγμιαίο πρόβλημα της Corolla του Auriol από έναν, ευτελούς αξίας, ηλεκτρικό ρελέ, δύο μόλις ε.δ. πριν το τέλος, του έδωσε την δυνατότητα να τερματίσει πρώτος. Στην πρώτη της Ακροπολική εμφάνιση η ΤΤΕ με την Corolla τα πήγε περίφημα αλλά δεν ολοκλήρωσε απογοητεύοντας το γαλλικό πλήρωμα. Αυτό το 45ο Δ.Ρ.Α. είχε 1186 χλμμήκος και περιλάμβανε 19 ε.δ.

Στο ντεμπούτο της η Corolla του Auriol, έχασε μια σχεδόν σίγουρη νίκη, το ’98 από μια δυστροπία ενός ευτελούς αξίας ρελέ, ενώ η άλλη των Sainz – Moya υποφέροντας από προβλήματα στην υδραυλική υποβοήθηση του τιμονιού περιορίστηκε στην 4η θέση. Στην εικόνα το Γαλλικό πλήρωμα στο Κλειδί.

 

Παρά το πλούσιο palmares, παρά τους τέσσερις συνεχόμενους παγκόσμιους τίτλους ο Tοmi Makinen, είτε με τον Seppo Harjanne, είτε με τον Risto Maninsemaki, είτε με τον Kaj Lindstrom δεν κατάφερε να κερδίσει στο Δ.Ρ.Α. Στην εικόνα, συνομιλεί με τον πολυνίκη του αγώνα Colin McRae στην εκκίνηση του αγώνα το ‘98. Ο αδικοχαμένος Σκοτσέζος έχει ανέβει πέντε φορές νικητής στην ράμπα του τερματισμού, γεγονός μοναδικό.

 

2008.

Στο πρώτο «οκτάρι», του 21ου αιώνα, η 55η οργάνωση του Δ.Ρ.Α. έχει μήκος σχεδόν το ένα τρίτο του αγώνα του ’68. Μόλις 1.480 χλμ. και δέκα επαναλαμβανόμενες, σύνολο 20 ε.δ., όλες στην Αττικοβοιωτία. Ζούμε πια στην εποχή του παγκόσμιου ιστού, της ζωντανής εικόνας και μετάδοσης των αποτελεσμάτων.

Ο Αλσατός πολυνίκης, πολυπρωταθλητής, SebastianLoeb, με αξιόπιστο εξοπλισμό κατακτά την δεύτερη από τις τρείς νίκες του, στην Ελλάδα. Πειστικά, αφοσιωμένα, ένα βήμα, ένα σκαλοπάτι πάνω από το ανταγωνισμό, ως συνήθως. Εννέα παγκόσμιοι τίτλοι, 78 πρώτες θέσεις, 116 podiums, 912 νίκες σε ε.δ. δεν ήρθαν τυχαία.

 

Ο Φιλανδός Miko Hirvonen, προσέκρουσε στην μεγαλειώδη καριέρα του Sebastian Loebκαι δεν μπόρεσε να συνεχίσει την βαριά παράδοση των Σκανδιναβών. Εκείνη τη χρονιά, συμμετείχε, τερμάτισε και συνέλεξε πόντους από όλους τους αγώνες, κέρδισε τρείς, ανέβηκε 12 φορές στο podium, αλλά όταν ο αντίπαλος κερδίζει 11 στους 15 αγώνες μοιραία, είσαι δεύτερος. Την επόμενη σεζόν θα χάσει στον νήμα, στον τελευταίο αγώνα, για ένα μόλις βαθμό. Στην εικόνα από την ε.δ. Ψάθα του 55ο Δ.Ρ.Α. όπου ολοκλήρωσε στην 3η θέση.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο έβδομο «οκτάρι», της ιστορίας του ράλυ Ακρόπολις και την 64η διοργάνωση. Ευχές για μια ακόμα καλή διοργάνωση και για έναν ενδιαφέροντα αγώνα.