Μπλε οβάλ και τίτλοι - (Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017) PDF Print E-mail

Η τελευταία φορά που αυτοκίνητο με το μπλε οβάλ είχε κερδίζει το παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών ράλυ ήταν πριν δέκα χρόνια.  Την τελευταία φορά που ράλυμαν είχε κερδίσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, με το μπλε οβάλ, οι σημερινοί 38άρηδες ήταν αγέννητοι. Ήταν το ‘79. Ήταν και το πρώτο double του εργοστασίου. Και το τελευταίο.

Bjorn στην Πορτογαλία πριν την στέψη.

H τελευταία φορά που επικράτησε Βρετανός οδηγός στον αγώνα της πατρίδας του ήταν το 2000. Ήταν, ο τόσο πρόωρα χαμένος Richard Burns.

Επίσης, η τελευταία φορά που κέρδισε Βρετανός οδηγός με βρετανικό όχημα στην Μ. Βρετανία ήταν το 1976, όταν o  Roger Clark πέτυχε την πέμπτη συνεχή νίκη του Escort στον συγκεκριμένο αγώνα.

Θα επακολουθούσαν άλλες τρεις, διαδοχικά μάλιστα, με το ίδιο όχημα. Από το '72 έως και το '79 η νίκη θα πήγαινε αποκλειστικά σε Escort  με τρεις για τον Timo Makinen, δυο για τον Clark, δυο για τον Mikkola, και μια για τον Bjorn. Ε! όλα αυτά συναντήθηκαν, ευθυγραμμίστηκαν  χθες στην Ουαλία.

Βρετανός οδηγός, Ουαλός για την ακρίβεια, με βρετανικό όχημα, κέρδισε το Rally of Wales, την ώρα που αυτοκίνητο Ford κέρδιζε το παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών, ταυτόχρονα με την επικράτηση του Sebastian Ogier ο οποίος πάλι με Ford κατακτούσε το πέμπτο του σερί παγκόσμιο τίτλο οδηγών. Οι τέσσερις προηγούμενοι ήταν με την VW.

Εντάξει, η εποχή των Escorts, μας εγκατέλειψε οριστικά. Ο  Bjorn, o Burns o Peter Ashcroft, και τόσοι άλλοι δεν είναι ανάμεσά μας. Επιπροσθέτως το Boreham δεν κάνει κουμάντο στα αγωνιστικά δρώμενα, τα Ford αγωνίζονται με κόκκινους ταύρους ζωγραφισμένους πάνω τους και φέρουν διαχύτες και λοιπά αεροδυναμικά βοηθήματα.

Εlfyn Evans. Ο πρώτος Ουαλός που κερδίζει τον αγώνα της πατρίδας του.

Εφόσον υπάρχουν όμως οδηγοί, που κλαίνε δημόσια για τον πέμπτο τίτλο τους, όπως ο Ogier, και άλλοι που έχουν το προνόμιο να νικήσουν για πρώτη φορά μέσα στην πατρίδα τους, επικρατώντας σε τόσο οξύ ανταγωνισμό και να παραμείνουν ψύχραιμοι και επιφανειακά τουλάχιστον ασυγκίνητοι, όπως ο γυιός του Gwyndaf, o Elfin Evans, ε! τότε αυτός ο θεσμός έχει ένα κάποιο μέλλον. Ειδικά αν μέσα στην φετινή  χρονιά υπάρχουν επτά διαφορετικά πληρώματα που νίκησαν.

Roger Clark. Στα δάση της Μ. Βρετανίας με το γνώριμό του στυλ.

Δεν αναιρείται η άποψη των ρομαντικών περί ασυγχώρητης και αγιάτρευτης νοσταλγίας των παλαιών αγώνων και πρωταγωνιστών, αλλά ακόμα και στην εποχή της εξουσίας, της απανταχού παρούσης ψηφιακής εικόνας, υπάρχουν στιγμές συγκίνησης.

Δεν είναι κακό αυτό. Όπως δεν είναι κακό να έχεις κολλήματα με το παρελθόν. Τότε που τα service γίνονταν στις άκρες του δρόμου και στα ξέφωτα, τότε που οι αγώνες είχαν μήκος 3.000 χιλιόμετρα και 50τόσες ειδικές, τότε που τα πληρώματα αντίκριζαν ανατολές κατά στη διάρκεια του αγώνα.