Από το ράλλεϋ στην Deltona – (Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017) PDF Print E-mail

Το διεθνές ράλυ Ακρόπολις ήταν και παραμένει η πιο σημαντική εκδήλωση μηχανοκίνητου αθλητισμού στην Ελλάδα. Έχοντας διαγράψει μια λαμπερή τροχιά από το ’53 έως τις μέρες μας, δικαιολογεί κάθε κομμάτι της φήμης του.

Λίγες εικόνες ανά δεκαετία, από το ’55 έως το ’95 θα μας θυμίσουν, πρόσωπα, πρωταγωνιστές, την ατμόσφαιρα και τις αλλαγές στο βάθος του χρόνου. Από το ράλλεϋ του '55, στην Deltona του '95.

Την Παρασκευή  27 Μαΐου του ’55, εκκινεί το Γ΄ Δ.Ρ.Α. Είναι το πρώτο που προσμετρά στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Τουρισμού, αν και χωρίς ιδιαίτερες αλλοδαπές συμμετοχές. Ξεκίνησαν 53 αυτοκίνητα, τερμάτισαν 25, ενώ ανάμεσα στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονται δυό Βρετανίδες, η Μargaret Worthington, με Austin) και η Αnn Hothorn με Morris Minor.

Η εφημερίδα «Τα νέα» φιλοξενεί δίστηλο ρεπορτάζ. Η λέξις ράλλυ κλείνεται και στη γενική γίνεται του ράλλεϋ, η βρετανική φίρμα Triumph μεταφέρεται ως  Τριόμφυ ενώ ο Αυλώνας παρά το γεγονός ότι έχει μετονομαστεί περίπου 30 χρόνια νωρίτερα, επαναλαμβάνεται ως Κακοσάλεσι.

Στην εικόνα, το DKW με το νο 21 εκκινεί, ξημερώματα εκείνης της Παρασκευής. Πλήρωμα οι  Νίκι Φιλίνης –  Νίκος Χρυσικόπουλος . Στο φόντο το θέατρο Ηρώδου του Αττικού και στην άσφαλτο οι γραμμές του τραμ που ακόμα δεν είχε προλάβει να ξηλώσει ο «ψηλός και νεότατος άνδρας», όπως καταγράφει ο Ιταλός δημοσιογράφος Στέφανο Τέρα τον Κων/νο Καραμανλή στην καταδρομική του επιχείρηση της νύχτα της 16ης Νοεμβρίου του ΄53. Κάτι τέτοιες ενέργειες όμως, έδωσαν την ώθηση στον πολιτικό από το Κιούπκιοι (αργότερα Φυλίς και τέλος Πρώτη Σερρών), να πάρει το χρίσμα της Δεξιάς και της εξουσίας, μόλις  τέσσερις μήνες αργότερα από την εικόνα και τον θάνατο του Αλ. Παπάγου.

Οι εικονιζόμενοι πάντως, δυο μέρες αργότερα από τη στιγμή που ο φωτογραφικός φακός τους συνέλαβε χαράματα στην εκκίνηση, θα τερματίσουν στην τέταρτη θέση, ξεκινώντας μια παράδοση λαμπρών αποτελεσμάτων, μέχρι το τέλος της δεκαετίας.



Η εκκίνηση του ΙΓ’ Δ.Ρ.Α., έγινε το βράδυ της Πέμπτης 20 Μαίου του 1965, στις 10.38 για το πρώτο αυτοκίνητο, το δίλιτρο Rover των Annie Hall Val. Domleo. Πέντε λεπτά αργότερα ανέβηκε στην ράμπα το εικονιζομένο Rover των W.L. Morrison - J. Syer.

H νυκτερινή εκκίνηση στην Διον. Αρεοπαγίτου, κάτω από τον ιερό βράχο είχε κάτι το μοναδικό. Κανένα από τα γυναικεία πληρώματα δεν κατάφερε να τερματίσει. Μετά από τα 2.720 χλμ. μόλις 15 από τα 85 αυτοκίνητα που ξεκίνησαν κατάφεραν να αντικρίσουν την καρώ σημαία.

 

Το ’74, ο αγώνας δεν διοργανώθηκε λόγω της ενεργειακής κρίσης που μάστιζε τον πλανήτη. Ήταν η πρώτη χρονιά, από το ‘53 που συνέβη κάτι τέτοιο.

Το επόμενο έτος όμως, στο 22ο Δ.Ρ.Α. εκκίνησαν 88 πληρώματα και μετά από 2600 χλμ. και 46 ε.δ. τερμάτισαν 17. Πρώτοι και καλύτεροι οι Γερμανοί W. Rohrl – G. Berger. Ήταν η πρώτη νίκη του οδηγού στο θεσμό και προμήνυμα της τεράστιας καριέρας του.

Η  εικόνα αριστερά, με ένα στιγμιότυπο από service, είναι άκρως παραστατική, για τις συνθήκες του αγώνα εκείνης της εποχής. Στο άκρο δεξιά ο Γερμανός οδηγός, έτοιμος να συνεχίσει την περιπέτεια.

Στην ράμπα του τερματισμού οι νικητές χαρούμενοι εικονίζονται στην ουρά της Ascona, μαζί με τον Αλέξανδρο Δαρδούφα και φόντο την Ακρόπολη των Αθηνών.

Βρισκόμαστε στην εποχή, όπου τα πληρώματα συμμετέχουν με καμπάνες ή κοντά παντελόνια, οι διοργανωτές είναι κοστουμάτοι και η Ελλάδα ακόμα βαστάει.

 

 

Το 1985, στο 32 Δ.Ρ.Α. ο θεσμός ζεί στον παλμό του γκρούπ Β. Πρωτόγνωρες ιπποδυνάμεις, πρωτοπόρες τεχνολογικές εφαρμογές, έχουν επιταχύνει τις εξελίξεις προσδίδοντας μεγάλη δημοφιλία στα ράλυ.

Οι μάχες μεταξύ Peugeot και Audi με τα εξωτικά 205 T16 και Quattro αντίστοιχα φθάνουν στο απόγειό τους.

Στην πρώτη του συμμετοχή ως οδηγός, ο Γιάννης «Jigger» Βαρδινογιάννης είναι 23 ετών και δύο μηνών.

Έχουν προηγηθεί δυο τερματισμοί του, το ’83 (17οι) και το ’84 (20οι), ως συνοδηγός του Γιώργου Ραπτόπουλου με 911.

Το ’85 κάνει τα πρώτα πρωταγωνιστικά αγωνιστικά βήματα του. Με Quattro, συνοδηγό τον 36χρονο Κώστα Στεφανή και υποστήριξη από την οικογενειακή επιχείρηση.

Στην εικόνα λίγο πριν την εκκίνηση το πλήρωμα συνομιλεί με τον Νίκο Βαμαβακούλα κορυφαίο αμυντικό ποδοσφαιριστή της γενιάς του, με 30 συμμετοχές στην εθνική ομάδα, άνθρωπο αυθόρμητο, ενθουσιώδη και χιουμορίστα.

Γνωστός και με τα προσωνύμια «Τιραμόλα» ή «Τραμπάκουλας» καθώς και με πλήθος από ατάκες.

Ο γεννημένος στο Λαύριο ποδοσφαιριστής, εκείνη την περίοδο έκλεινε οκταετία στον Ολυμπιακό.

Έτσι την επόμενη σεζόν θα άλλαζε εργοδότη. Από τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο του Σταύρου Νταϊφά θα πήγαινε στο τριφύλι  και τον Παναθηναϊκό, όπου κουμμανταδόρος ήταν ο θείος του Jigger, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης ή «καπετάνιος»

Εκεί θα προσθέσει ένα ακόμα πρωτάθλημα, ένα νταμπλ και τρία κύπελλα, στο ήδη πλούσιο παλμαρέ του.

 

 

Μάιος 1995, 42ο Δ.Ρ.Α. Σαράντα χρόνια μετά την τελευταία ελληνική νίκη, έρχεται η επόμενη. Ο αγώνας δεν προσμετρά στον παγκόσμιο πρωτάθλημα, μολοντούτο υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες συμμετοχές, όπως του M. Biasion, που εγκατέλειψε στον Ταρζάν, ενώ ήταν επικεφαλής. Οι ευκαιρίες να κερδίσει ντόπιος το Ακρόπολις δίνονται, απ΄ ότι μας δίδαξαν τα γεγονότα, κάθε σαράντα χρόνια.

Έτσι, έστω και σε έναν κουτσουρεμένο από πλευράς συμμετοχών αγώνα, ο Άρης Bωβός, πέτυχε μια νίκη αναμφίβολα ιστορική. Μπορεί να ευνοήθηκε από τη θεά τύχη, βοηθήθηκε κι’ από τις οδηγίες ενός σπουδαίου συνοδηγού και τα κατάφερε.

Τα  χαμόγελα του πληρώματος στην εκκίνηση, προφανώς μετατράπηκαν σε κάτι πολύ διαφορετικό μέσα στο νέο Ελευθεροχώρι, αλλά τελικά η λευκή Deltona που προετοίμασε και συντηρούσε ο Νίκος Πάνος και το επιτελείο της Genesis κέρδισε το 42ο Ακρόπολις.

Τριανταενός ετών τότε ο Άρης, στα 46 ο Κώστας Στεφανής θα ολοκληρώσουν μαζί νικηφόρα το πρωτάθλημα ράλυ εκείνης της χρονιάς. Θα είναι ο πρώτος τίτλος του οδηγού, ο έβδομος του συνοδηγού, αλλά έκτοτε δεν θα ξαναβρεθούν στο ίδιο κόκπιτ.

Στην σελίδα 169 του τεύχους 297 (Ιούνιος ’95) του περιοδικού 4τροχοί, ένα αφιερωματικό κομμάτι του Δ.Ρ.Α. μας δίνει το κλίμα εκείνης της εποχής και μας προϊδεάζει για το μέλλον. Ιδού οι τελευταίες παράγραφοι.