Με αφορμή το νέο Countryman - (Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017) PDF Print E-mail

Αυτά τα οποία περιέγραψαν στις σελίδες της ιστορίας που εξέδωσαν, για τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τόσο ο Raymond Cartier, όσο ο Winston Curchill, όσο και οι υπόλοιποι ιστορικοί, φαίνεται, πως δεν ανταποκρίνονται πια, στην πραγματικότητα.


Αυτό σκεπτόμουν μόλις ξεπρόβαλε ο ήλιος, στο Hedsor House, κοντά στην Οξφόρδη, όπου παραδώσαμε το νέο MINI Countryman Cooper S ALL4. Μια ομάδα Γερμανών είχε καταλάβει, ενάντι αδροτάτης υποθέτω αμοιβής, το παλιό Βρετανικό αρχοντικό, είχε στήσει το, ως συνήθως, αψεγάδιαστο πρόγραμμα παρουσίασης του μοντέλου της. Το οποίο μοντέλο ήταν ένα απόλυτα Βρετανικό όχημα, που σχεδίασε ένας Σμυρνιός, έγινε τεράστια επιτυχία τη δεκαετία του '60, και γνωρίζοντας κι αυτό, την παρακμή της Βρετανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, πέρασε στα χέρια της Βαυαρίας.

Σε μια αρκετά αιρετική και απαισιόδοξη άποψη, σκέφτηκα τζάμπα τα παλικαρόπουλα που σκοτώθηκαν με τα Spitfire, τα Typhoon και τα Hurricane, σε αυτό που περιέγραψε ο sir  Winnie ότι: «Ποτέ τόσο λίγοι, δεν έκαναν τόσο καλό σε τόσους πολλούς» οριοθετώντας τους συντελεστές της μάχης της Αγγλίας.

Hedsor House. Οπως αναγράφεται και κάτω από το πορτραίτο του πρώην ιδιοκτήτη Philip Edward Sephard (1874 - 1945), το 1939, το πρόσφερε στο γυιό του και στην νύφη του, ως γαμήλιο δώρο.

Τέλος πάντων, άντεξε το νησί τότε, αλλά στο 21ο αιώνα, τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή.  Συνεχίζοντας με το προκείμενο, μετά από κάποια 180 μίλια, τα μισά ως συνοδηγός, αποκτήσαμε μια μικρή μεν, χρήσιμη δε εμπειρία, για το νέο αυτό Countryman. Ενδιαφέρουσα η ιδέα να παρουσιασθεί στο περιβάλλον του, στην Βρετανική επαρχία εν προκειμένω, μα επιμένοντας κάπως εμμονικά, τα άλλα 20 εκατοστά που μεγάλωσε, ορίζουν ακόμα πιο έντονα τη λέξη MINI, η οποία απομακρύνεται, ολοένα και περισσότερο από την έννοια mini.

Τι έχουμε; Ένα πεντάθυρο crossover, μήκους 4,3 μέτρων, με δίλιτρο (1.998 κ.εκ.) βενζινοκινητήρα, που αποδίδει 192 ίππους και παράγει 280 Nm ροπής, με οκτάρι Steptronic αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, τετρακίνηση, βάρος που ξεπερνά τα 1.600 κιλά και αναλογία κιλών ανά ίππο 10,9.

Προφανώς είναι ένα «καλό» αυτοκίνητο. Έχει όλα τα εχέγγυα που επιθυμεί ένας σύγχρονος ιδιοκτήτης – χειριστής. Πέρα από τα μηχανολογικά, που προσφέρουν την επιθυμητή σχέση με τη θεότητα της εποχής, την ασφάλεια, είναι φορτωμένο με όλα όσα θεωρούνται εκ των ουκ άνευ. Η διαβόητη συνδεσιμότητα στη τελευταία της έκφραση και η ενημεροδιασκέδαση. Ασφαλώς και είναι πολύ άνετο, ευρύχωρο, και στους Αγγλικούς, τουλάχιστον, δρόμους  δοτικό αναρτησιακά χωρίς να χάνει κάτι από τον τομέα της ευστάθειας.

Βεβαίως φέρει όλα εκείνα τα στοιχεία που το κάνουν πιο βολικό, από την παραμετροποίηση της λειτουργίας του έως την διαμόρφωση των εσωτερικών του χώρων, ακόμα και το μαξιλαράκι που τοποθετείται στο κατώφλι της πίσω πόρτας για να εξυπηρετήσει κάθε ανάγκη των Cauntrymen και Countrywomen.

Και ναι, η τετρακίνηση θα σας φέρει σε μονοπάτια λάσπης που πολλά άλλα αυτοκίνητα δεν τα καταφέρνουν, ώστε να δικαιολογήσει τόσο την ονομασία του (Countryman), όσο και τα χαρακτηριστικά του (ALL4).

«Ε τότε τι γκρινιάζεις;» θα ακουστεί εύλογα το ερώτημα.

Δεν γκρινιάζω, μοναχά διατυπώνω την άποψη, ότι ρευστοποιεί ένα μεγάλο μικρό (mini) όνομα, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια δική του μεγάλη κουλτούρα (ΜΙΝΙ).
Τέλος νοσταλγώ το Longbridge και την Union Jack πάνω στους ουρανούς των minis, την ώρα που τα εργοστάσια στο Grartz, η στην Ασία δεν δημιουργούν κανένα μύθο.
Ελπίζω να μου επιτρέπεται αυτή η συναισθηματική προσέγγιση.

υ.γ ...και επειδή το θέμα δεν εξαντλήθηκε, εντός του μηνός, θα επανέλθω