Η Αμερική στο κινηματογραφικό πανί.

Τρεις κινηματογραφικές  παραγωγές μας προσφέρουν ένα ισχυρό δείγμα από το παρελθόν των Ηνωμένων Πολιτειών. Τις αναφέρω με τη σειρά που τις είδα και όχι με τη χρονολογική σειρά παραγωγής τους ή με τη χρονική σειρά των γεγονότων που περιγράφουν.

Αποτελούν, όλες τους , μια μαρτυρία, μια ερμηνεία για θέματα που, είτε είχαν σημαντική επιρροή στην, και ηγέτιδα του δυτικού κόσμου, αποκαλούμενη, είτε, επειδή μας δίνουν τον τρόπο λειτουργίας, τον τρόπο λήψης αποφάσεων στα κέντρα εξουσίας της, αλλά ακόμα και τις φοβίες, τις ανασφάλειές της.
Τέλος μας εμφανίζουν τις αντιλήψεις, τις αντιδράσεις, τις προκαταλήψεις των πολιτών της, μα και όλων εκείνων, που την υπερασπίζονται ως πατρίδα της ελευθερίας.

ALL THE WAY

Μια παραγωγή γυρισμένη φέτος από τον Jay Roach για τις τηλεοπτικές ανάγκες και ας μην την συγχέουμε με την επίσης φετινή ομοθεματική ταινία που γύρισε ο Rob Reiner.

Έχουμε κατ' αρχάς, το ρεσιτάλ του Brian Granston στο ρόλο Lyndon Baines Johnson, ο οποίος μετά από τις 22 Νοεμβρίου του '63 βρέθηκε, απρόσμενα, στο οβάλ γραφείο.

Ο Τεξανός Δημοκρατικός, προχώρησε με απρόσμενο θάρρος και αποφασιστικότητα, το θέμα των πολιτικών δικαιωμάτων, συγκρούστηκε με φίλιες δυνάμεις κλονίζοντας φιλίες δεκαετιών, όπως αυτή του γερουσιαστή R. Russel jr, τον οποίον αποδίδει περίτεχνα ο Frank Lagella.

Κράτησε λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στις πιέσεις του διευθυντή του FBI, J.E. Hoover, και τις επιδιώξεις του επικεφαλής των πολιτικών δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών Dr. M. L. King, και την επόμενη χρονιά, το '64 εξελέγη πανηγυρικά αντιπροσωπεύοντας τις ελπίδες εκατοντάδων εκατομμυρίων Αμερικανών.

Ατυχώς για αυτόν, ενεπλάκη στον πόλεμο της Ινδοκίνας, που νόμιζε ότι μπορούσε να καθαρίσει εύκολα, γρήγορα, και αυτός υπήρξε ο πολιτικός του τάφος, χάνοντας την ευκαιρία να μείνει στην Ιστορία ως πρόεδρος με θετικά μόνο πρόσημα. Όλα τούτα πραγματεύεται, τηλεταινία, με τρόπο ευχάριστο, περιγραφικό, ζωντανό.

^{Η πρεμιέρα της έγινε στο Austin της πολιτείαςτου Τέξας.}

ELVIS & NIXON

H Liza  Johnson είχε την τύχη να σκηνοθετήσει τον Kevin Spacey στο ρόλο του R.M. Nixon και τον Michael Shannon σε εκείνον του Elvis (the Pelvis) Prisley. Ρεσιτάλ και από τους δύο.  Η ταινία στηρίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη στις 21 Δεκεμβρίου του '70.

Απρογραμμάτιστα, απροειδοποίητα ενεφανίσθη o Elvis στην νοτιοδυτική πύλη του Λευκού οίκου με την επιθυμία να παραδώσει μια επιστολή στον πρόεδρο.

Ο καλλιτέχνης, που στην ταινία αναφέρεται ως διασκεδαστής, αιτείται ταυτότητα, σήμα και ρόλο υπό κάλυψη ομοσπονδιακού πράκτορα προκειμένου να πατάξει, την εξάπλωση των ναρκωτικών στην νεολαία και το χίπικο κίνημα που χτυπάει της αξίες του Αμερικάνικου ιδεώδους.

Έτσι ξεκινά η οργάνωση της επίσκεψης που μα αποκαλύπτει πως λειτουργεί το περιβάλλον του προέδρου, ο προσωπάρχης του, οι σύμβουλοί του, πολλοί από τους οποίους αργότερα θα καούν από το Watergate, πως του σερβίρουν τα θέματα, πως προετοιμάζονται, καθώς και τις δικές τους αγωνίες.  
Μας δείχνει όμως και τις ψυχώσεις του καλλιτέχνη και του προέδρου πως δέχονται, πως αντιδρούν στην καθημερινότητά τους, και τελικά πόσο ασταθείς ήταν.

Μας δείχνει, μέσα από διαλόγους, και μια διασκεδαστική ματαιοδοξία που τους κατείχε. Γεγονότα, που η Ιστορία, το κατέθεσε ποικιλοτρόπως και για τους δύο.

^{παραμονές Χριστουγέννων '70. Ο Πρόεδρος και ο Βασιλιάς.}

TRUMB0

O Dalton Trambo, υπήρξε διακεκριμένος σεναριογράφος από την εποχή του Μεσοπολέμου με πιο ξεχωριστή του δημιουργία τη αντιπολεμική, αντιμιλιταριστική νουβέλα «Ο Τζώνυ πήρε το όπλο του». Άνθρωπος εργατικός, αυτοδημιούργητος, καλλιεργημένος, πνευματώδης, βρέθηκε στη δίνη της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων.

Στο φούντωμα του Ψυχρού Πολέμου και στην παντοδυναμία του ειδικού νόμου (Public Law 601), ισοπεδώθηκαν κατά συρροή ζωές, καταστράφηκαν καριέρες, σημειώθηκαν αυτοκτονίες. Πολύ σκούρα πλευρά, για τον θρυλούμενο Αμερικάνικο φιλελευθερισμό.

Ένα από τα θύματα ήταν και ο Donald Trambo και ασφαλώς σύσσωμη η πενταμελής οικογένεια του. Στο ρόλο του, πάλι, ένας ανεπανάληπτος  Brian Granston που διευθύνεται από τον Jay Roach. Μας δείχνει βήμα – βήμα την κλιμάκωση της πολεμικής, την τρομοκρατία της εξουσίας, την την τύφλωση των πολιτών. Αν δεν ήταν τόσο τραγικό, θα ήταν ο θρίαμβος της ηλιθιότητας.

Παρακολουθούμε την κορύφωση του δράματος της οικογένειας, την φυλάκιση του Dalton, την οικονομική κατάρρευση, αλλά τους τρόπους επιβίωσης και την τελική δικαίωσή του.

Άλλη μια καλοδουλεμένη, από καλλιτεχνική και ιστορική άποψη ακτινογραφία της Αμερικής, που έχει τα κουράγια να κάνει, έστω και κινηματογραφικά, την κριτική της.

^{κατά τη διάρκεια κατάθεσης στην Επιτροπή ο Dalton Trambo, συνοδευόμενος από την γοητευτική συζυγό του Cleo. Πίσω, με το πούρο, διακρίνεται ο Βertold Brecht}