Είναι εντυπωσιακό, το πως οι σύγχρονες κατασκευαστικές νόρμες που διέπουν την αυτοκινητοβιομηχανία στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα, διαμορφώνουν προϊόντα και ισορροπίες. Το 124 είναι μια συναρπαστική απόδειξη. Ας τη δούμε.

Αναπόφευκτο το να ξεκινήσουμε από το παρελθόν.  Το στόρυ ξεκίνησε την τελευταία χρονιά του 19ου αιώνα, όταν ο Giovvani Agnelli μαζί με άλλους επενδυτές ίδρυσε την Fabbrica Italiana Automobili Torino. Χρειάστηκε έντεκα μόνο χρόνια, ώστε να γίνει η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία στην Ιταλία, θέση που διατηρεί αμετακίνητα από τότε. Την ίδια χρονιά, το 1910, ίδρυσε εργοστάσιο παραγωγής στις Η.Π.Α.

Η Mazda κατασκεύασε το πρώτο της τετράτροχο μισό αιώνα αργότερα. Το 1960, όταν η FIAT ήταν μέγεθος θηριώδες και έξι χρόνια μετά, παρουσίασε, στο σαλόνι του Τορίνο το 124 Spider, που πέρα από ένα όμορφο αυτοκίνητο έμελλε να γίνει και εμπορική επιτυχία. Την ίδια εποχή στη Χιροσίμα, οι μηχανολόγοι της Mazda πάλευαν με τις ιδιομορφίες της δημιουργίας του Felix Wankel.

To 124 αποσύρεται από την παραγωγή το '85, όταν τα πράγματα στην FIAT και στην Ιταλία είχαν δυσάρεστα αλλάξει. Τέσσερα χρόνια μετά, το '89, η Mazda παρουσιάζει στο σαλόνι του Σικάγο, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των επισκεπτών και της παγκόσμιας αυτοκινητικής κοινότητας το ΜΧ-5 ή Miata. Ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής που μας θύμιζε, με ένα ανατολίτικο περιτύλιγμα, τα νοσταλγικά Βρετανικά roadsters.

Παραμένει ακόμα στην παραγωγή, ενώ μετρά τέσσερις γενιές και τον φετινό Απρίλη συμπλήρωσε ένα εκατομμύριο παραχθέντα τεμάχια, νούμερο που το τοποθετούν στην πρώτη θέση πωλήσεων ανάμεσα στα διθέσια αυτοκίνητα.

Η επόμενη γενιά του 124 Spider, που πρωτοπαρουσίαστηκε, πριν ένα χρόνο, τον Νοέμβριο του '15 στο auto show του Λος Άντζελες, πάτησε πάνω στο πάτωμα του ΜΧ-5 με έναν πολύ σύνθετο τρόπο. Ο 1,4 λίτρων Μultiair κινητήρας της FIAT αποστέλλεται στην Χιροσίμα, εκεί τοποθετείται πάνω στο πλαίσιο του Ιταλικά διαμορφωμένου Miata και ξαναστέλνεται στην Ιταλία όπου ολοκληρώνεται η παραγωγή με την τοποθέτηση ταπετσαρίας και εξοπλισμού. 
Όλη αυτή η μάλλον περίπλοκη παραγωγή, έχει ρίζες στο παρελθόν, και στον τρόπο που ο  Αvvocato σηματοδότησε μια νέα βιομηχανική νοοτροπία φτιάχνοντας εργοστάσια σε διάφορα μέρη της γης, συμπεριλαμβανομένης της Σοβιετικής Ένωσης, της Νότιας Αμερικής.

Περί Ιταλικότητας.
Εύλογη ερώτηση: Πόσο Ιταλικό είναι αυτό το 124 Spider;  Καθαρόαιμα Ιταλική είναι μόνον η καρδιά του. Ο κινητήρας. Παρέμβαση σημαντική, υπάρχει επίσης στη σχεδιαστική διαφοροποίηση. Επενέβη λοιπόν το centro stile και το αποτέλεσμα είναι εμφανές, όπως σαφής είναι η σπουδή να μοιάσει στον πρόγονο, τόσο στη μάσκα όσο και στην ουρά και είναι ακριβές ότι η προσπάθεια απόδωσε, καθώς φέρει μια καταφανώς Ευρωπαϊκή εικόνα, ξεφεύγοντας ολότελα από τη απωανατολίτικη άποψη. Διαφορές υπάρχουν και στην ανάρτηση με πιο σφιχτά αμορτισέρ, άλλα ελατήρια και αντιστρεπτική ράβδο μεγαλύτερης διαμέτρου ώστε να ταιριάζει με το γνωρίσματα του υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα. 
Όλα τα υπόλοιπα, σε τούτο το Spider, είναι εξ Ανατολής. Το κιβώτιο είναι δανεισμένο από την προηγούμενη γενιά του ΜΧ-5, εξατάχυτο μηχανικό, ότι πρέπει για τη συγκεκριμένη αποστολή.

Με συνολικό μήκος 12,7 εκατοστά μεγαλύτερο του Ιάπωνα αδελφού, αλλά με το ίδιο μεταξόνιο όλο το έξτρα μήκος έχει προκύψει από την νέα σχεδίαση προσθέτοντας λίγο μήκος στην ουρά, που μεταφράστηκε και σε 1,5 περίπου λίτρο μεγαλύτερο αποθηκευτικό χώρο στο πορτ μπαγκάζ και σε μια λίγο, πιο μακριά μούρη. Συνολικά, η Ιταλική παρέμβαση, μαζί με το πιο λουσάτο, πιο πλούσιο σαλόνι κόστισε και 50 κιλά επιπλέον βάρους. Διατίθεται σε δύο επίπεδα εξοπλισμού (124 Spider & Lussο ή Luxury στα καθ' ημάς ) και σε οκτώ διαφορετικά χρώματα αμαξώματος.
Έχουμε συνεπώς, ένα Ιαπωνικό πλαίσιο, που κινεί ένα Ιταλικό μοτέρ και το τελικό φινίρισμα διακατέχεται από το αναγεννησιακό Ιταλικό πνεύμα.

Ταυτότητα και χαρακτήρας
Βρισκόμαστε, εν πρώτοις, σε ένα όνομα από κάποιο μακρινό, για τα αυτοκινητικά δεδομένα, παρελθόν, αλλά δεμένο με μια πλούσια ιστορία, σε ένα λαμπρό αγωνιστικό περιβάλλον. Ας θυμηθούμε ότι την διετία '74 – '75 τα Spider έφεραν την Fiat δεύτερη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλυ πίσω από την κραταιά Lancia.  Έτσι, η μνήμη δουλεύει θετικά. Ακολουθεί η βάση. Ένα ακόμα πιο πετυχημένο roadster χρησιμοποιείται και η συνταγή ολοκληρώνεται με ένα εξαιρετικής αισθητικής δείγμα. Έχουμε λοιπόν ταυτότητα. Έχουμε υπόσταση που συγκροτείται επιτυχημένα με ένα σύγχρονο κολάζ.

Τα περί χαρακτήρα, έρχονται ευθύς μόλις οι τροχοί κυλήσουν. Η πρώτη εντύπωση για το σφικτό το ακριβές του τιμονιού, η δεύτερη για τα ταυτόσημα χαρακτηριστικά του κιβωτίου. Μικρές διαδρομές, ακριβείς, σφικτές, όνειρο. Βεριτάμπλ Τζαπάν.

Η πολύ θετική αίσθηση έρχεται να ολοκληρωθεί από το ιταλικότερο κομμάτι. Τον κινητήρα. Μια αρχική επιφύλαξη για τον αν αρκούν 1.386 κυβικά, αν φτάνουν οι 140 ίπποι, αίρεται γρήγορα μετά τα πρώτα χιλιόμετρα. Δεν αναφέρομαι στις στεγνές επιδόσεις. Τα 8,1 δευτερόλεπτα που χρειάζεται με δύο άτομα για να ακουμπήσει τα πρώτα εκατό χιλιόμετρα από στάση, στις Ελληνικές συνθήκες ομολογεί κάποια πράγματα, αλλά δεν είναι παρά ένα νούμερο. Το αυτό και για τις καλές τιμές επιβράδυνσης (όρα αναλυτικά πίνακες επιδόσεων)

Το σύγχρονο 124 Spider, είναι κατ΄ αρχήν ένα ευχάριστο αυτοκίνητο. Είναι όμορφο, αλλά πιο σημαντικό είναι όχημα οδηγού. Το νιώθεις, σε νιώθει, το οδηγείς, σε κάνει να χαίρεσαι. Όπου ο χρόνος έχει φανεί σκληρός στην επιφάνεια της δρόμου και μοιάζει περισσότερο σε καθρέπτη και λιγότερο σε άσφαλτο, πράγμα κάθε άλλο παρά ασύνηθες, γιορτάζεις. Ταξιδεύεις όπως θες, σε κάθε δυνατή γωνία, φτάνει η ουρά να είναι λίγο πιο πίσω από το εμπρόσθιο τμήμα. Όπου η επιφάνεια είναι κανονική άσφαλτος η έλλειψη διαφορικού περιορισμένης ολίσθησης γίνεται αισθητή. Ακόμα και έτσι όμως μπορείς να το κοροϊδέψεις και να χαρείς. Η δύναμη χωρίς να εντυπωσιάζει είναι αρκετή, καλοδεχούμενοι ασφαλώς και οι είκοσι επιπλέον ίπποι του Abarth.

Εκφράζοντας προσωπική άποψη, και εφόσον το φινίρισμα γίνεται στην Ιταλία, θα επιθυμούσα και μια έκδοση λιτή, με τα απολύτως απαραίτητα (για ποιο λόγο π.χ. είναι αναγκαία ακόμα και τα ηλεκτρικά παράθυρα), ελαφρότερη, στο πνεύμα του προπάτορα, οικονομικότερη, μια βασική έκδοση που θα είχε διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης (το οποίο υπάρχει στην έκδοση Abarth), και θα απευθυνόταν σε παραδοσιακούς εραστές της αυτοκίνησης. Δεν είμαι σε θέση να εκτιμήσω κατά πόσο μια τέτοια έκδοση θα είχε θιασώτες, κατά πόσο θα μπορούσε να είναι βιώσιμη. Αλλά γιατί να μην είχε τη δύναμη να διαμορφώσει μια νέα τάση, να συστήσει μια νέα τάξη χειριστών – καταναλωτών; θα ήταν κάτι περισσότερο από ενδιαφέρον. Θα ήταν ευχάριστο. Όσο και η οδήγηση αυτού του Spider.

Φινάλε.
Δύσκολο να πούμε αν οι μύθοι είναι δημόσια όνειρα και τα όνειρα είναι ιδιωτικοί μύθοι, αλλά το 124 Spider του 21ου αιώνα μπορεί να γίνει και μύθος και όνειρο μαζί. Είτε ανοιχτό, είτε κλειστό είναι όμορφο. Εκπέμπει μια γοητεία η οποία φιλτραρισμένη με αυτό που σου προσφέρει οδηγικά είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο να μην το αγαπήσεις. Κι΄αν η αγάπη είναι μεγάλη κουβέντα, να μην το επιθυμήσεις, που είναι μια επικίνδυνη κουβέντα.