Μέσα Ιουλίου – (Τρίτη 19 Ιουλίου 2016) PDF Print E-mail

Ιούλιος. Ο πιο καλοκαιρινός μήνας. Οι μέρες είναι μεγάλες. Τα μελτέμια δεν έχουν ακόμα προκύψει και οι θερμοκρασίες υψηλές. Το φως πολύ. Όχι ο ιδανικός καιρός για ταξίδι με μοτοσυκλέτα στην Ελλάδα, καθώς  μόνο τα δυο «έξι με δέκα» είναι ευχάριστα. Έξι με δέκα το πρωί, έξι με δέκα το βράδυ.


Ακόμα και το μη ιδανικό όμως, είναι συχνά σε αυτό το Ελληνικό κομμάτι της γης, κάτι παραπάνω από καλό. Ειδικά αν είσαι αρκετά τυχερός να ταξιδέψεις πάνω σε άδειους δρόμους, ειδικότερα αν είσαι έτοιμος να δεχτείς το συναισθηματικό φορτίο που υπάρχει σε κάθε, σχεδόν, γωνιά του τόπου.

Καρυές

 

Στο βωμό του χρόνου θυσιάσαμε το πρώτο τμήμα της διαδρομής. Tο Αθήνα Τρίπολη.  Αυτό που κερδίζεις είναι το μια και είκοσι. Aυτό που χάνεις, είναι το να μην ταξιδεύεις δίπλα στο κύμα, πάνω στον Κωλοσούρτη, μέσα από χωριά. Κερδίσαμε όμως και κάτι άλλο. Το μισό πέρασμα του Πάρνωνα στις πιο όμορφες ώρες της μέρας. Στις έξι με δέκα το βράδυ.

Αρκετά τυχερό το Πολύδροσο (Τσίτζινα) που δεν κάηκε στις φονικές πυρκαγιές του '07

Λίγο πριν τις επτά λοιπόν, στις Καρυές, ακολούθως Βαρβίτσα, Βαμβακού,  και την ώρα που έφευγε το τελευταίο φώς της ημέρας στο Πολύδροσο ή Τσίτζινα. Δροσερός Πάρνωνας στα καλύτερά του, σχεδόν σε αποκλειστική χρήση. Μόνοι στο βουνό, που μοσχοβολάει στο τέλειωμα της μέρας, βουτηγμένο στις μυρουδιές των κωνοφόρων.

Μια μαυρόασπρη εικόνα στον τοίχο του μοναδικού ξενώνα, μας γυρίζει στο 1900. Περίπου μια εκατοντάδα παιδιά ποζάρουν μπροστά στις καμάρες του σχολαρχείου. Στις ημέρες μας δεν υπάρχουν ούτε σχολιό, ούτε παιδιά. Λίγος κόσμος το καλοκαίρι και δυο μονάχα μαγαζιά. Με ονομασίες ενδεικτικές. «Βράχος» το ένα, «Μοτίβο» το άλλο. Ο 21ος αιώνας, μοιάζει να έχει αντίστροφη πορεία, από την μαγική λέξη που επιδιώκουμε σαν χίμαιρα: την διαβόητη ανάπτυξη.

 

«Σήμερον εμού, αύριον εταίρου, ουδέποτε τινός.» έξι μονάχα λέξεις, που οριοθετούν την ματαιότητα της ιδιοκτησίας. Την διαφορά ανάμεσα στο κατέχω και το χρησιμοποιώ. Στο αγωνιώ και στο χαίρομαι. Όταν μάλιστα συνδυαστεί με  άλλη μια πεντάδα λέξεων: «Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες», για την πατρότητα των οποίων ερίζουν και οι εξ ανατολών γείτονες ( Kefenin cebi yok, όπως λένε) φτάνουμε σε σημαντικά συμπεράσματα. Αν και οι περισσότεροι φτάνουμε σε αυτά αργά, πολύ αργά. Αφού έχουμε ξοδευτεί σε μια ζωή που κατόπιν, μοιραία, κρίνεται αλλιώς.

Γραμμένη συνήθως στα πρέκια κατοικιών, τούτη η φράση, αποτελεί μια ακόμα μαρτυρία για την προσωρινότητά μας. Το αντίκριζα άλλη μια φορά μπροστά μου σε μια όμορφη κατοικία στην Καλλιθέα Λακωνίας λίγο πριν το Γεράκι. Όμορφη, αρχοντοπρεπής, η κατοικία, μα εγκαταλελειμμένη. Πιο τρανή απόδειξη, για αυτό που έγραφε, δεν φαντάζομαι. Κτισμένη από το 1909, σύμφωνα με το επίγραμμα,  πριν ανέβει ο Βενιζέλος στην Αθήνα, πριν τόσα και τόσα. Μετά από πολύ περισσότερα.

 

Το φέρυ από την Πούντα έως την Ελαφόνησο αφήνει στα ανατολικά το Παυλοπέτρι. Άλλη μια απόδειξη ότι αυτός ο τόπος ήκμαζε από την εποχή του Χαλκού. Βυθισμένη η αρχαία πόλη στα τρία με τέσσερα μέτρα, γεγονός απότοκο γεωλογικών συμβάντων και σεισμών, ανακαλύφθηκε, τυχαία από τον Nicholas Flemming  το '67.

Την επόμενη χρονιά χαρτογραφήθηκε από ομάδα του Πανεπιστημίου του Cambridge και το 2011 φτιάχτηκε ένα εκπληκτικό ντοκυμαντέρ του BBC, από  έρευνες που έλαβαν χώρα το 2009 και εντεύθεν. Εδώ να επισημάνουμε μια επιστημονική πρωτιά, καθώς ήταν η πρώτη βυθισμένη πόλη που επαναδημιουργήθηκε ψηφιακά σε τρεις διαστάσεις.

Ένα από τα αποτελέσματα των ερευνών ήταν η απόδειξη, ότι αυτή η αρχαία πόλη ήταν το κέντρο μιας ακμάζουσας βιομηχανίας κλωστοϋφαντουργίας, καθώς ανασύρθηκαν από τον βυθό πολλά ευρήματα που συνηγορούν ως προς τούτο. Στον ίδιο βυθό, βρέθηκαν και μεγάλα πιθάρια από την Κρήτη, δείγμα πως η πόλη ήταν σημαντικό εμπορικό λιμάνι προκειμένου τα εμπορεύματα να περάσουν προς στην και από την Πελοποννησιακή γη.

Μια βουτιά στο Σίμο, που δεν ήταν στα καλύτερά, του καθότι η Σοροκάδα δυνάμωνε όλο και περισσότερο, κρίθηκε απαραίτητη. Η ώρα πέρασε, το απόεμα ήρθε και τι καλύτερο από μια βόλτα στο απολιθωμένο δάσος.

Σε μια περιοχή ασυνήθιστη ανάμεσα από το χωριό Άγιος Νικόλαος Νεάπολης και το ακρωτήριο Μαλέας, δίπλα από ογκόλιθους που έχουν ξεκολλήσει από το βραχώδες  ύψωμα, πάνω στην επίσης βραχώδη ακτογραμμή, διασώζονται κελύφη από όστρακα, από απολιθωμένους αχινούς, σφηνωμένα μέσα στο βράχο.

Στους ίδιους παράκτιους βράχους υπάρχουν τμήματα κορμών  απολιθωμένων  φοινίκων τα οποία σύμφωνα με τον καθηγητή Παλαιοντολογίας του Πανεπιστήμιου Αθηνών, Ευάγγελο Βελιτζέλο έχουν ηλικία δύο έως τριών εκατομμυρίων ετών. Αποτελούν δε, σπάνιο εύρημα λόγω του τρόπου που απολιθώθηκαν, αφού ασβεστώθηκαν εξαιτίας της θάλασσας και δεν υπέκυψαν στην μανία κάποιου ηφαιστείου. Το σκηνικό συμπληρώνουν τα διαυγή, εξαιρετικά νερά και ο παφλασμός της θάλασσας που ακούγεται μέσα από τα ανοίγματα του βράχου.

 

Ασφυκτικά πολύς κόσμος, κάθε είδους κόσμος, Οικογένειες Ελλήνων, κοριτσάκια από την Ιαπωνία, βαρείς κεντροευρωπαίοι, εκδηλωτικοί Αμερικανοί. Βαβέλ αληθινή στα πετρόκτιστα σοκάκια της Καστροπολιτείας. Στη πέτρινο καράβι, την γενέτειρα του Γιάννη Ρίτσου. Στην Μονεμβάσια.

Στην «Ματούλα» ουρά για να δειπνήσεις. Το αδιαχώρητο και έξω, όπου πούλμαν έφερναν σοδειές τουριστών, ενώ το κομπολόι από τα παρκαρισμένα τροχοφόρα έφτανε μέχρι τη γέφυρα. Αυτά το βράδυ.

Λίγο πριν το ξημέρωμα, δεν κυκλοφορεί ψυχή.  Μοναχά μια κυρία ξεπλένει, καθαρίζει όλο το κεντρικό σοκάκι.

- «Καλημέρα»
- «Καλημέρα. Προσέξτε μην γλιστρήσετε.»


Ο τόπος γαλήνιος και το πρώτο φως δίνει το καλύτερο πλαίσιο για εικόνες.

 

Ωραία, ωραιότατη η νέα κλειστή εθνική οδός που συνδέει την Σπάρτη με την Τρίπολη. Άψογα σχεδιασμένη, με κάθε δυνατή περί ασφαλείας μέριμνα. Πλην όμως 45% μακρύτερη από τον παλιό δρόμο, 80 αντί 55 χιλιόμετρα και απερίγραπτα μονότονη, απίστευτη βαρεμάρα. Να ταξιδεύεις με όσα και να χασμουριέσαι. Έτσι μετά από λίγο την εγκαταλείψαμε και μπροστά μας ξεδιπλώθηκε όλη η ομορφιά της Λακωνικής και αργότερα της Αρκαδικής γης.

Λογκανίτσι, Ανεμοδούρι, Μαρμαριάς, χωριά καθισμένα πάνω σε μια γη καταπράσινη ακόμα και τον Ιούλιο και κατά φαινόμενα εύφορη.  Ο Σιδηροδρομικός σταθμός στον Μαρμαριά παρατημένος. Ένα άριστο αρχιτεκτονικό δείγμα , αρχαιότερο ενδεχομένως του αιώνα, χωρίς στέγη, δίχως οποιαδήποτε χρησιμότητα. Οι ράγες, αχρησιμοποίητες, σκουριασμένες. Η Ελλάδα που αλλάζει.

 

Παραλία Πορί, κοντά και βόρεια της Μονεμβάσιας, Δυο άλογα κυλιούνται στην άμμο, με την χαρά που μόνο τα ζώα μπορούν να εκφράζουν. Μια τελευταία βουτιά, στα κρυστάλλινα νερά που σαρώνονται από στεριανούς ανέμους και επιστροφή.

Πριν τις αδιάφορες εθνικές, εκεί στις στενές ευθείες των Μολάων, οι ισχυροί άνεμοι κατέβαζαν ολόκληρα κομμάτια από λεπτές φλούδες των κορμών των ευκαλύπτων. Το οδόστρωμα είχε γεμίσει και συνέχεια έπεφταν κι άλλα.

Όπως την άνοιξη χιονίζει το άνθος από τις λεύκες, σε μια άλλη ευθεία, λίγο πιο βόρεια. Στην Ηράκλεια!

Τι τόπος!

 

Β.Μ.W. S 1000 XR

Αν με δυο λέξεις έπρεπε να περιγράψω τούτη τη μοτοσυκλέτα θα σημείωνα: Αδυσώπητα ατελείωτη. Μετά από τρεις μέρες ασφυκτικής συμβίωσης δηλώνω τα εξής:

Η δύναμή της σε τρομάζει. Έχει πάντα κι άλλο. Εκατόν εξήντα ίπποι είναι αυτοί και είναι παρόντες σχεδόν παντού. Χαμηλά, στη μέση, ψηλά, παντού. Με 3η στις 11.000 στροφές που είναι η κόκκινη γραμμή έχει 177 χλμ/ώρα και στη διάθεση σου υπάρχουν άλλες τρείς ταχύτητες. Στην 6η έχει 23 χιλιόμετρα κάθε 1.000 σ.α.λ. Ατελείωτα αποθέματα ροπής, παντού. Ξεκινά ακόμα και με τρίτη!

Ο επιλογέας ταχυτήτων έχει τόσο κοντή, τόσο άμεση διαδρομή, που θαρρείς ότι δεν έχεις αλλάξει. Θα σου πάρει μερικές αλλαγές μέχρι να το συνηθίσεις. Το τελικό Acrapovic προσθέτει την τελική πινελιά του ατίθασου, κάνοντας τούτη την μοτοσυκλέτα το πιο αλήτικο BMW που έχω οδηγήσει.

Άριστα φρένα παρά το βάρος του δικάβαλου. Εκφράζω την αιρετική άποψη ότι ένας εμπρόσθιος τροχός μεγαλύτερης διαμέτρου θα το έκανε πιο ομοιογενές, λιγότερο νευρικό.

Το παραμετροποιήσιμο, του κινητήρα και της ανάρτησης βολικό, καλοδεχούμενο και θετικό. Στο Dynamic και στο Dynamic pro, η συμβολή του τελικού, μόλις ζεσταθεί, με τα «μπραφς» και τα «ρόαρς», κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη, καταντάει παιχνίδι στις κατηφόρες.

Παρά την τεράστια ισχύ, με τη συμβολή προφανώς του Bridgestone, κι όταν οι ηλεκτρονικές ασπίδες είναι off, o πίσω τροχός αφού γλιστρήσει θα βρει σύντομα, σχεδόν άμεσα πρόσφυση, δεν χρειάζεται καν διόρθωση και θα σπρώξει μπροστά το δίκυκλο σε ακραίες περιπτώσεις με μια μικρή σούζα. Απίθανα διασκεδαστικό.

Στο πόσο στοιχίζει, ας μην διαπράξουμε το σφάλμα να πούμε όσο και ένα καλό μεσαίο αυτοκίνητο. Κανένα καλό μεσαίο αυτοκίνητο δεν ανοίγει από τα 180 στα 230 μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, κανένα δεν φρενάρει, δεν στρίβει, δεν σε διασκεδάζει όσο μια S 1000 XR. Όπως και κανένας που μπορεί να χαθεί για ένα τριήμερο στην Πελοπόννησο πάνω σε δίτροχο δεν θα βολευόταν μέσα σε τετράτροχο. Τα πράγματα είναι πιο απλά από ότι φαίνονται.

Αν τα έχεις, πράγμα όχι εύκολο, τούτη την εποχή, πληρώνεις και το χαίρεσαι..

Αν δεν τα έχεις, δεν λες ότι είναι ακριβό. Ελπίζεις ότι θα τα βρεις, ή το ξεχνάς.