Νεαρότερος (καλά, αυτό δεν λέει πολλά, αφού το 75% του Ελληνικού πληθυσμού νεότερο είναι), συμπαθής συνάδελφος (αυτό κάτι λέει, καθώς εδώ, το ποσοστό μειώνεται δραματικά), προσεκλήθη και παρέστη, την προηγούμενη εβδομάδα σε συνέντευξη Τύπου ασφαλιστικής, εταιρείας. Μεγάλο μέγεθος η εταιρεία, εκάλεσε τους εκπροσώπους του Τύπου, προκειμένου να τους παρουσιάσει ένα νέον προϊόν.
Με την συνδρομή της τεχνολογίας λοιπόν, η ασφαλιστική συνδύασε το κόστος των ασφαλίστρων με τα διανυόμενα χιλιόμετρα. Μια συσκευή τοποθετείται στο αυτοκίνητο που καταγράφει αποστάσεις και η χρέωση γίνεται με το χιλιόμετρο.
Έτερος συμπαθής συνάδελφος, ικανότατος στην διαδικτυακή έρευνα, διεπίστωσε ότι οι κάτοχοι αυτοκινήτων που διανύουν μικρές αποστάσεις έχουν να ωφεληθούν τα μάλα. Οικονομικώς εννοώ. Έτσι μετά τα πρώτα θετικά συμπεράσματα φθάσαμε και στο ερώτημα: Τι θα γίνει αν ο κ. Εξυπνάκιας ξηλώσει τη συσκευή από το αυτοκίνητο; Το σύστημα προστατεύεται, δεν είναι κουτό. Το επόμενο λεπτό φτάνει στο κινητό του κ. Εξυπνάκια SMS, πού τον ειδοποιεί περί της αφαίρεσης. Αν επαναληφθεί, σταματά η κάλυψη. Ακολούθως πλάσαμε όλα τα επόμενα, πιθανά, σενάρια:
Σε κάποιο, πολύ, κοντινό μέλλον κάθε όχημα θα έχει μια παρόμοια, αλλά προηγμένη συσκευή, τοποθετημένη ενδεχομένως από το εργοστάσιο, κατόπιν σχετικής νομοθεσίας. Κατά την πώληση θα φυτεύονται όλα τα στοιχεία του κατόχου. Όλα, και όλα όσων το χρησιμοποιούν. Όλα όμως. Στο λίγο πιο μακρινό μέλλον, η ανάφλεξη θα γίνεται με τον κωδικό του κάθε χρήστη. Μπορεί να είναι και δακτυλικό αποτύπωμα. Έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να είναι σαφές ποιός οδηγεί.
Οι χρεώσεις των τελών κυκλοφορίας και των ασφαλίστρων θα γίνονται ανάλογα με το πόσο και το πως οδηγείται. Πόσο τρέχει, πόσες φορές άλλαξε λωρίδα χωρίς φλας και πόσο απότομα («σφήνα» εις την καθομιλουμένην), πόσο χρόνο χρειάστηκε από το σημείο Α στο σημείο Β, και ασφαλώς το πλήθος και τη σοβαρότητα των τροχαίων ατυχημάτων στα οποία υπέπεσε.
Μέχρι τώρα το σύστημα έχει να κάνει με την ασφαλιστική εταιρεία μόνον. Γιατί όμως να μην ωφεληθεί το Κράτος; Η βάση ελέγχου θα υπάρχει. Οχυρωμένο πίσω από το άλλοθι της Ασφάλειας θα τα ελέγχει όλα. Πόσες φορές, που, πότε και κατά πόσο παραβίασες τα όρια ταχύτητας. Τι ρύπους παράγεις με τον τρόπο που οδηγείς; (ώστε να σου χρεώσει και τα ανάλογα τέλη κυκλοφορίας). Γιατί υπερέβης κατά 214 χιλιόμετρα το όριο για την συντήρηση; Γιατί καθυστέρησες κατά 7 ημέρες την έκδοση κάρτας καυσαερίων; Κι επειδή θα έχεις να κάνεις με μηχανές κι΄ όχι με ανθρώπους δεν θα ξεφεύγεις από πουθενά.
Αρκετοί από όσους στηλιτεύουν σήμερα τη διαφθορά, θα την νοσταλγήσουν, καθώς η χρέωση των ποινών, είτε ως πρόστιμο, είτε ως βαθμοί στο ποινολόγιο θα γίνεται αυτόματα και ανεμπόδιστα Αυτά σαν σκαλοπάτι. Και μετά;
Μετά, θα έρθει η αυτόνομη οδήγηση. Όλα μόνα τους. Ηλεκτρικές συσκευές με ρόδες, προγραμματισμένες, να μεταφέρουν ανθρώπους χωρίς τη συμμετοχή τους, δίχως ατυχήματα, χωρίς πρωτογενείς ρύπους. Εντός και εκτός αστικού ιστού, ο χρόνος της αυτοκίνησης θα είναι ωφέλιμος για εργασία ή ψυχαγωγία, πίσω από ψηφιακά παρ μπριζ, μέσα σε αυτοκινούμενες κάψουλες. Όλα θα δουλεύουν άψογα. Κανείς δεν θα χάνει τη ζωή του, κανείς δεν θα τραυματίζεται σε τροχαίο. Η περίπτωση να πατινάρουν οι ψηφιακοί θεοί και να χαθεί κάθε έννοια ισορροπίας, πάντα θα απασχολεί, αλλά αλλεπάλληλα υποσυστήματα θα προστατεύουν το όλον.
Κάποιες επόμενες γενιές, θα αγνοούν τους συμπλέκτες, τους αναφλεκτήρες, τα έμβολα και τους αυλούς εισαγωγής. Για τα ζιγκλέρ ούτε λόγος. Το ενδεχόμενο να ενυπάρχουν, σε απομονωμένες περιοχές της επαρχίας, θύλακες ημιπαράνομοι όπου μυστήριοι γεροντήδες, περιθωριοποιημένοι, θα σκύβουν πάνω από αλλόκοτα ανοικτά καπώ με περίεργα εργαλεία ψιθυρίζοντας ακατάληπτα λόγια, δεν είναι απίθανο.
Το τέλος της χαράς της αυτοκίνησης, το τέλος αυτής της μικρής μας χαράς, δεν μπορεί να μην είναι οδυνηρό. Ακόμα πιο οδυνηρό, ίσως, θα είναι ότι αρκετοί όχι μόνον δεν θα το αντιληφθούν, αλλά θα το καλωσορίσουν κιόλας. Όπως τόσα άλλα πράγματα που σβήνουν ή έσβησαν.
Ευτυχώς (;), που κάποιοι, δεν θα ήμαστε (;) παρόντες. |