Στην εποχή του Κωνσταντίνου - Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2016 - 2oς τόμος |
Page 2 of 3
Στο μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου τόμου επισύρει τις ευθύνες για την ταραγμένη σχέση του με τον «Γέρο», στον Ανδρέα, ο οποίος σύμφωνα με την αφήγησή του εκβίαζε τον πατέρα του όποτε δεν υπάκουε στις πολιτικές του επιθυμίες: «...αν μπεις σε οικουμενική κυβέρνηση, τα εγγόνια σου να τα ξεχάσεις. Δεν θα τα ξαναδείς ποτέ» (σ.203 Β') Αποποιείται των ευθυνών της μητέρας του και του σημείου που υποστηρίζεται γενικότερα, ότι δηλαδή η δική της παρεμβατικότητα τον έσπρωξε σε λανθασμένες επιλογές. Αναφέρεται και στο ρόλο των ξένων: «...ήξερα πολύ καλά ότι οι Αμερικανοί και οι Εγγλέζοι επέλεγαν μεμονωμένα και κατ' ιδίαν να μιλάνε με αυτόν που τους εξυπηρετούσε περισσότερο, λέγοντας μάλιστα άλλα στον έναν και άλλα στον άλλον» (σ.192) Περιγράφει αναλυτικά το τι συνέβη εκείνη την μοιραία νύχτα της 20ης προς την 21η Απριλίου, του '67, επαναλαμβάνει τα γνωστά επιχειρήματά του, τα οποία διανθίζει με ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, που έχουν να κάνουν με τους πρωταγωνιστές γνωστούς και λιγότερο γνωστούς εκείνης της νύχτας. Κάνει την αυτοκριτική του: «το δικό μου λάθος και η αφέλειά μου ήταν ότι είχα τέτοια πίστη στο στράτευμα και στη δημοκρατία ώστε δεν μου περνούσε από το το μυαλό ότι θα μπορούσαν να συμβούν όλα αυτά» (σ.259). Ταυτόχρονα αρνείται κάθε φήμη περί του ότι συνταγματάρχες πρόλαβαν τους στρατηγούς που είχαν την έγκριση του παλατιού για πραξικόπημα. |