Κάποιες φορές είναι προσωπικές, ιστορίες. Κάποιες άλλες είναι κάτι οικουμενικότερο, γνωστότερο.
Στην πλοκή όμως υπάρχει πάντα ένα τετράτροχο ή και περισσότερα.
Ο ρόλος τους δεν είναι ούτε αμελητέος, ούτε άψυχος.
Λειτουργεί σαν δομικό στοιχείο, συμμετέχοντας και όχι διακοσμώντας, γεννώντας συναισθήματα, παρέχοντας ερείσματα.

 



Το εφτακοσαράκι – (Παρασκευή 19 Ιουλίου 2019) PDF Print E-mail

Με ταξίδια είναι καταχωρημένο, αυτό το μικρό αυτοκίνητο στην μνήμη μου. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60. Ταξίδια που ξεκινούσαν αξημέρωτα και τέλειωναν το απόγευμα. Και πολλά άλλα χιλιόμετρα. Αστικά, επαρχιακά. Σε ένα τόπο που είχε ελάχιστα κοινά σημεία με τον σημερινό.

Το εφτακοσαράκι, που μας ήρθε από την ίδια περιοχή απ’ όπου μας κατέφθασε και ο Όθων, ήταν ένα ιδανικό όχημα για την Ελλάδα του ’60. Σπορτίφ, μικρό, πανέμορφο, απλό. Στην οικογένεια εισήλθε αρχές του '61 και αποχώρησε το ’64, με τρείς διαφορετικές εκδόσεις. Μπορώ να θυμηθώ με ευκρίνεια, τους χώρους του, τα υφάσματα στο εσωτερικό, το ήχο του κινητήρα, ακόμα και τις μυρωδιές του.

Μπορώ να τα θυμηθώ, αφενός διότι ήταν κάτι πολύ ευχάριστο και φωτεινό, αφετέρου διότι σε εκείνη την ηλικία η συνείδηση λειτουργεί σαν σφουγγάρι. Συγκρατεί. Ειδικά τα έντονα.

Έτσι, όταν πριν λίγες μέρες βρέθηκε στα χέρια μου ένα έντυπο της Λέσχης (Μηνιαία επιθώρησις της Ε.Λ.Π.Α.) από το φθινόπωρο του ’60, με έγχρωμο εξώφυλλο, τεράστια πολυτέλεια για την εποχή, βρήκα στο εσωτερικό ολοσέλιδη παρουσίαση του 700. Καθώς και ημισέλιδη ρεκλάμα.

Read more...
 
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 Next > End >>

Page 1 of 6